Πόσες φορές ακόμα;
ΨΑΛΜΟΣ 2016
Πόσοι προσπάθησαν, Κύριε, να προσθέσουν χρόνια στη ζωή τους, αντί να προσθέσουν Εσένα στα χρόνια τους;
Πόσα χρόνια πέρασαν, Κύριε, δίνοντάς τους ονόματα, κι ενώ τα περιμέναμε με χαρά, μας πρόσθεσαν κι άλλες λύπες;
Πόσες πίτες κόψαμε, Κύριε, στο όνομά Σου, ζητώντας ευημερία και λόγο να ξεχωρίσουμε από τους υπόλοιπους;
Πόσες φορές νομίζαμε, Κύριε, πως ο χρόνος, λες και είναι κάποιο πρόσωπο σαν εμάς, θα είχε μόνο μία πλευρά, καλή ή κακή, ξεχνώντας πως ακόμα κι Εσύ, Κύριε, επέτρεψες την απουσία Σου να έχει όνομα και να υπάρχει ως κατάσταση, όπως κι αν την ονομάζουμε;
Πόσες φορές, Κύριε, τον εαυτό μου ονόμασα κύριο, και ξέχασα να εμπιστεύομαι Εσένα;
Πόσες φορές, Κύριε, μέθυσα από την υπερηφάνειά μου, καταναλώνοντας δόσεις εγωισμού περισσότερες από τις απαραίτητες, ώστε να αγαπήσω τον διπλανό μου;
Πόσες φορές, Κύριε, προσευχήθηκα, κοιτώντας την εικόνα Σου, αντί να Σε δω;
Πόσες φορές, Κύριε, προτίμησα να Σου μιλήσω, αντί να Σε ακούσω;
Πόσες φορές αλήθεια, Κύριε, νομίζω πως ζω έξω από Εσένα, και δε Σε αφήνω να ζεις Εσύ μέσα σε μένα;
Πόσες φορές, Κύριέ μου, να Σου ζητήσω συγγνώμη, αντί να γκρινιάζω και να τσακώνομαι με τη δωρεά Σου, που εγώ ονόμασα χρόνο;
Πόσες φορές ακόμα, Κύριε, θα ζήσω, χωρίς να Σου πω «Σ’ ευχαριστώ»;
Σ’ ευχαριστώ λοιπόν, Κύριε, που πήρες τον πατέρα μου.
Σ’ ευχαριστώ για τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου.
Σ’ ευχαριστώ για τους συγγενείς μου.
Σ’ ευχαριστώ για τους συναδέλφους μου.
Σ’ ευχαριστώ για τους φίλους και τις φίλες μου.
Ευλόγησε και τους εχθρούς μου, ω, Κύριε.
Πολλές φορές, Κύριε, η υγεία δεν είναι η ευτυχία αλλά η καταστροφή μας.
Πολλές φορές, Κύριε, η χαρά γίνεται ατομική, και κανείς δε χαίρεται πραγματικά.
Πολλές φορές, Κύριε, η ειρήνη είναι απλά μια διπλωματία και το κίνητρο δεν είναι η συνύπαρξη αλλά τα συμφέροντα όσων δε Σε γνώρισαν.
Πολλές φορές, Κύριε, οι ευχές παραμένουν ευχές, γιατί δεν έγιναν προσευχές. Ευχές δηλαδή, όχι προς κάπου, αφηρημένα, αλλά προς Εσένα.
Πολλές φορές, Κύριε, η Πρωτοχρονιά μοιάζει με αρχή, μόνο που με τέτοια παραβατικότητα και κραιπάλη, μοιάζει με τέλος.
Πολλές φορές, Κύριε, υποσχόμαστε, αντί να προσευχόμαστε. Όταν υπόσχομαι, ξέρω πως δε θα τα καταφέρω, γιατί βασίζομαι σε μένα. Όταν προσεύχομαι ξέρω και πάλι πως δε θα τα καταφέρω· ξέρω όμως ότι Εσύ θα τα καταφέρεις. Γι’ αυτό και χαίρομαι για την αδυναμία μου, γιατί τότε φαίνεται η δική Σου δύναμη. Μου αρκεί η Χάρη Σου, Κύριε.
Ό,τι κι αν έρθει σήμερα, Κύριε, ας έρθει.
Κι ό,τι κι αν έφυγε και χάθηκε, Κύριε, ας βρεθεί κοντά Σου.
Δε θέλω τίποτα άλλο πια εκτός από Εσένα.
Μόνο Εσύ υπάρχεις, Κύριε.
Και μόνο μαζί Σου, τελικά, υπάρχω κι εγώ.
– ΣΕΡΑΦΕΙΜ (1/1/17)
Ευχαριστίες στην Αλεξάνδρα Κ.