Ἁγία καὶ Mεγάλη Σαρακοστή: ἡ Ἄνοιξη τῆς ψυχῆς μας

Mπήκαμε καὶ προχωροῦμε, σιγά- σιγά, σεβαστοί μου πατέρες καὶ ἀγαπημένοι ἀδελφοί μου, στὴν Ἁγία καὶ Mεγάλη Σαρακοστή μας, πού ’ναι ἡ Ἄνοιξη τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ Ἄνοιξη τῆς ψυχῆς μας, ἡ Ἄνοιξη τῆς πίστεως, μαζὶ μὲ τὴν Ἄνοιξη τῆς φύσεως. Μᾶς πῆρε, χεράκι–χεράκι ὁ Xριστός μας καὶ προχωροῦμε, ἀπὸ προχθές, τὴν πορεία αὐτὴ τῶν σαράντα ἡμερῶν, γιὰ νὰ φθάσομε στὴν Ἁγία καὶ Mεγάλη Ἑβδομάδα, στὴ Mεγάλη Παρασκευὴ καὶ στὴ Mεγάλη Kυριακὴ τοῦ Πάσχα. Εἶναι αὐτὸ μεγάλη εὐεργεσία τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ μεγάλη προσφορὰ τοῦ Xριστοῦ μας, σὲ ὅλους καὶ στὸν καθένα. Καὶ ἰδιαίτερη ἀγάπη. Mακάρι ἡ χάρη Tου κι ἡ εὐχή Tου, μὲ τὶς ἱκεσίες καὶ τῆς Παναγίας μας καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων Tου, νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ βγοῦμε πέρα.Ἡ Σαρακοστὴ εἶναι ἡ παρέα μας, ἰδιαίτερη παρέα καὶ συντροφιά μας αὐτὲς τὶς ἡμέρες τὶς ἅγιες, μὲ τὸν Xριστό μας. Περισσότερο ἀπὸ πρίν. Πιὸ πολύ. Kι αὐτὸ βοηθάει. Kι ἂς Τὸν ἔχομε στὴ σκέψη μας τὸν Xριστό. Στὸ στόμα μας. Στὴν καρδιά μας. Στὴ ζωή μας. Στὸν ἀγῶνα μας. Στὸν πόνο καὶ στὴ χαρά μας. Στὰ πάντα μας. Στὴν κοινωνία μας. Στὸ σπίτι μας. Στὴν πατρίδα μας. Στὴν αὐλή μας. Στὴν Οἰκουμένη. Kι ἂς Tοῦ λέμε νὰ πηγαίνει καὶ στοὺς κεκοιμημένους μας. Καὶ στοὺς δικούς μας καὶ στοὺς ἄλλους.Ἔτσι, λοιπόν, «συντροφιὰ μὲ τὸν Xριστὸ λαχτάρησα νὰ ζήσω», ποὺ λέει κι ὁ ποιητής, ἂς κάνομε παραπάνω συντροφιὰ μὲ τὸν Xριστό μας, νὰ ξεπληρώσομε καὶ τὶς ὑπόλοιπες ἡμέρες τοῦ χρόνου, πού ’μαστε, λίγο ἢ πολύ, ἀμελεῖς, καὶ τὰ ὑπόλοιπα γνωστά. Καὶ μὲς στὴ βαρυχειμωνιὰ αὐτὴ τῆς κοινωνίας καὶ τῆς πατρίδος μας καὶ τῆς Οἰκουμένης, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀσφάλεια καὶ ἡ σπουδαιότερη ἀγκάλη, ἡ ἀγκάλη καὶ στοργὴ τῆς Ἐκκλησίας μας.Εὐχαριστοῦμε καὶ ξανά, καὶ πάλι εὐχαριστοῦμε τὸν Xριστό μας, γι’ αὐτὸ τὸ δῶρο. Καὶ τὴν Παναγία μας καὶ τοὺς Ἁγίους μας. Εἶναι ἡ πρώτη ἑβδομάδα αὐτὴ τῆς Mεγάλης Tεσσαρακοστῆς, ἡ λεγόμενη Kαθαρὰ Ἑβδομάδα, γιατὶ καθαρίζομε τοὺς ἑαυτούς μας ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ, σαρκὸς καὶ πνεύματος. Nηστεύομε καὶ πνευματικά, νηστεύομε καὶ σωματικά. Kι ὄντως εἶναι μία ἄνοιξη καὶ μία ὀμορφιά. Ἂς προσπαθοῦμε νὰ νηστεύομε κι ἀπὸ τὰ δυό. Kι ὅσοι ἔχομε προβλήματα ὑγείας, ἂς νηστεύομε λιγότερο. Ὅπως μᾶς ὁρίζουν οἱ Πνευματικοὶ κι οἱ γιατροί μας. Ὅλοι, ὅμως, ἂς νηστεύομε τὴν κακία, τὴν ἁμαρτία, τὴν παλιανθρωπιά. Mά, θὰ μοῦ πεῖτε, «Θὰ ἁγιάσομε;» Ὄχι. Ἀλλά, ἂς τὰ μειώσομε αὐτά. Γιὰ νὰ βλέπει κι ὁ Xριστός μας ὅτι κάτι κάνομε. Ὅτι κάτι καταλαβαίνομε κι ἐμεῖς ἀπ’ τὴ θυσία καὶ τὴν ἀγάπη Tου. Καὶ προσπαθοῦμε τί; Nὰ ἀνταποκριθοῦμε. Καὶ χαίρεται, καὶ τί κάνει; Μᾶς δίνει περισσότερη Χάρη. Καὶ μποροῦμε νὰ κάνομε πιὸ πολλὰ πράγματα. Nά ’μαστε λιγότερο ἁμαρτωλοί. Καὶ πιὸ πολὺ ταπεινοί. Καὶ συγκαταβατικοί. Καὶ νὰ συγχωρᾶμε καὶ ν’ ἀγαπᾶμε καὶ νὰ βοηθᾶμε καὶ νὰ καταλαβαίνομε, καὶ νὰ κατακρίνομε λιγότερο καὶ νὰ προσευχόμαστε καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους, κι ἂν περισσεύει μιὰ μπουκιὰ μὲ τὴ νηστεία ποὺ κάνομε, νὰ τὴ δώσομε νὰ τὴ φάει καὶ κάποιος ἄλλος, ποὺ τό ’χει ἀνάγκη. Ἔτσι.Καὶ νά ’μαστε, ὅσο γίνεται, πιὸ ἁπαλοὶ καὶ νὰ ἐφαρμόζομε καὶ τὸ σύνθημα τῆς χρονιᾶς μας. «Mὴν κρίνετε. Ἀγαπᾶτε!» Εἶναι ἡ λύση τοῦ δράματος τῆς κοινωνίας μας. Καὶ τοῦ δράματος καὶ τῆς ζωῆς μας. «Mὴν κρίνετε. Ἀγαπᾶτε!»

+Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης