Πατρίδα και πρόσωπο

Κάποιος ανόητος Αθηναίος κορόιδευε μια μέρα τον Ανάχαρσι, έναν από τους εφτά σοφούς της Ελλάδας,γιατί ήταν ‘’βάρβαρος’’.

Ο Ανάχαρσις,που ήταν πράγματι Σκύθης,απάντησε χωρίς να ταραχθεί:

Είναι καλύτερα να συστέλλεται κανείς για την πατρίδα του παρά να ντρέπεται η πατρίδα του για αυτόν.

Ο άνθρωπος δίνει αξία στον τόπο και όχι ο τόπος στον άνθρωπο.

Πηγή: άγγελμα της ημέρας  Κ. Κούρκουλα (από Σπτύρο Γκ.)

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Τὸ σπουδαῖο εἶναι νὰ μποῦμε στὴν Ἐκκλησία. Νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τοὺς συνανθρώπους μας, μὲ τὶς χαρὲς καὶ τὶς λῦπες ὅλων. Νὰ τοὺς νιώθουμε δικούς μας, νὰ προσευχόμαστε γιὰ ὅλους, νὰ πονᾶμε γιὰ τὴν σωτηρία τους, νὰ ξεχνᾶμε τοὺς ἑαυτούς μας. Νὰ κάνομε τὸ πᾶν γι᾿ αὐτούς, ὅπως ὁ Χριστὸς γιὰ μᾶς. Μέσα στὴν Ἐκκλησία γινόμαστε ἕνα μὲ κάθε δυστυχισμένο καὶ πονεμένο κι ἁμαρτωλό. Κανεὶς δὲν πρέπει νὰ θέλει νὰ σωθεῖ μόνος του, χωρὶς νὰ σωθοῦν καὶ οἱ ἄλλοι. Εἶναι λάθος νὰ προσεύχεται κανεὶς γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ ἴδιος. Τοὺς ἄλλους πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε καὶ νὰ προσευχόμαστε νὰ μὴ χαθεῖ κανείς· νὰ μποῦν ὅλοι στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ ἔχει ἀξία. Καὶ μ᾿ αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία πρέπει νὰ φύγει κανεὶς ἀπ᾿ τὸν κόσμο, γιὰ νὰ πάει στὸ μοναστήρι ἢ στὴν ἔρημο.
    - Γέροντας Πορφύριος
  • Αρέσει σε %d bloggers: