Lacrimarium (Δακρυδόχι): δύο διαφορετικές εκδοχές της Ευρώπης
Το lacrimarium ήταν ένα φλασκί όπου οι γυναίκες της Ευρωπαϊκής αριστοκρατίας μάζευαν τα δάκρυα των παιδιών τους για τον καλλωπισμό τους.
Στα Βαλκάνια όμως στο δακρυδόχι οι μητέρες μάζευαν τα δάκρυά τους και τα πήγαιναν στο νεκροταφείο για να θρηνήσουν τους νεκρούς τους, όπως περιγράφεται και στο παρακάτω ποίημα του Petre M. Andreevski.
I saw my husband off to war,
I bought myself a tear flask
and invited the sun to my home.
And I asked him to sit next to me:
so that he looks at me, and I at him,
so that the room does not feel empty.
And to shine on me while I cry,
while I fill the flask with tears,
so that I’m not ashamed for lack of them:
meeting my husband empty-eyed.
Oh, you sun, who sees everywhere,
say how many times I’ve filled this vessel
and how many times I’ve emptied it, and say,
say that I’m still crying, gathering tears,
so that I’ve got them, at least, to take to his grave.
* The lacrimarium is a flask in which the European court ladies gathered children’s tears; they used them for the improvement of their complexion. Our mothers, however, gathered their tears so as to have something to take to the graveyard.
Για την αντιγραφή: Λ. Κανέλλη σε εκπομπή της ΕΤ-3