Οἱ αὐτόματοι πωλητές θείας κοινωνίας και οἱ πέντε τρόποι κοινωνίας μέ τό Θεό

Ἀπόσπασμα ἀπό τό ἄρθρο «Η Πανούκλα και ο COVID-19» τοῦ Μητροπολίτου Ἀργολίδος Νεκταρίου

[] Τέλος θέλω να αναφερθώ στο φαινόμενο των «κρυφών λειτουργιών». Παρά τις συστάσεις της Ιεράς Συνόδου, εφημέριοι, γέροντες και γερόντισσες καλούν επιλεκτικά τους «δικούς τους» να μεταλάβουν «κρυφά» που σημαίνει «εμείς να σωθούμε και οι άλλοι να πάνε στο πυρ το εξώτερον. Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο να χρειάζεται μέσον για να κοινωνήσεις!

Αναρωτιέμαι: Είναι η Θεία Κοινωνία ατομικό γεγονός, ή αποκλειστικά και μόνον για κάποια χριστιανική ελίτ; Μεμέρισται ο Χριστός; Οι άλλοι δεν είναι μέλη του Χριστού; Αν η Θεία Κοινωνία είναι ατομικό γεγονός, ας κάνουμε αυτό που κάνουν χριστιανικές σέκτες στην Αμερική: Μηχανήματα σαν τους αυτόματους πωλητές σε διάφορα σημεία της πόλης. Πατάς το κουμπί και σου βγάζει σε σελοφάν τη Θεία Κοινωνία. Παίρνεις το χαπάκι σου και σώζεσαι, δεν χρειάζεται να κοινωνείς με τους αδελφούς σου. Έτσι δεν κινδυνεύεις και από την αστυνομία και το πρόστιμο.

Πριν από χρόνια είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ αρκετές φορές τον σύγχρονο ασκητή και Άγιο της Ρουμανίας, τον πατέρα Κλεόπα. Ο χαρισματικός αυτός γέροντας μας μίλησε τότε για τους πέντε τρόπους κοινωνίας με το Θεό. Παραθέτω τα λόγια του, τουλάχιστον για τους καλοπροαίρετους Χριστιανούς που βρίσκονται σε σύγχυση με τόσα που γράφονται και λέγονται και αναζητούν ένα φωτάκι ελπίδας.

«Όταν πήγα στην Αθήνα, στην Ιερά Σύνοδο με ρώτησαν πόσων ειδών κοινωνίες έχουμε. Και τους απάντησα πως με πέντε τρόπους μπορεί να κοινωνήσει ο χριστιανός.

Ο πρώτος τρόπος είναι με την συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας, όταν ο ιερέας μας κοινωνεί με την λαβίδα.

Ο δεύτερος τρόπος, με την ευχή του Ιησού. Όταν λες την ευχή « Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με», είτε με το νου είτε με την καρδιά, μπορείς καθημερινά να κοινωνείς άπειρες φορές το Χριστό.

Ο τρίτος τρόπος είναι με την τήρηση των εντολών του Χριστού. Όποιος τηρεί τις εντολές του Χριστού, ενώνεται με το Χριστό, ενώνεται με την Αγία Τριάδα. Αυτήν την κοινωνία μας φανέρωσε ο ίδιος ο Χριστός. ¨ ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν¨.(Ιωαν.ιδ,23). Και ¨ ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου¨(Ιωαν.ιε,10) . Επίσης ο Άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης λέγει ότι : ¨Η ομοιοτητά μας και η ενότητα μας με το Θεό πραγματοποιείται μόνο με την εφαρμογή των θείων εντολών¨.

Ο τέταρτος τρόπος κοινωνίας (εδώ σταμάτησε λίγο, πήρε μια βαθιά ανάσα και φώναξε δυνατά)….. είναι με τα αυτιά! (χαμογέλασε και συνέχισε). Γίνεται με την ακρόαση του λόγου του Θεού, διότι ο λόγος του Θεού έρχεται με την ακοή και διοχετεύεται στην καρδιά. Την ίδια κοινωνία που δέχεσαι από τον ιερέα με τη λαβίδα, την ίδια δέχεσαι από τα αυτιά, όταν ακούς με ευλάβεια το λόγο του Θεού. Εάν λοιπόν κάθεσαι στην εκκλησία ήσυχα, όπως κάθεστε εδώ, κι έχεις φόβο Θεού, τότε λοιπόν κάθε φορά κοινωνείς το Χριστό από τα αυτιά.

Ο πέμπτος τρόπος κοινωνίας γίνεται με την προσκομιδή, όπου ο ιερέας μνημονεύει τα ονόματα και βγάζει μερίδες πάνω στον άγιο δίσκο. Τη στιγμή της συστολής που ο ιερέας ρίχνει τις μερίδες στο άγιο ποτήριο και ενώνονται με το αίμα του Χριστού, οι πιστοί που μνημονεύθηκαν κοινωνούν το Χριστό και καθαρίζονται από τις αμαρτίες».

Η συζήτηση κατέληξε με την όμορφη ευχή του, που συνήθιζε να λέει στους επισκέπτες:

«Να σας φάει ο Παράδεισος»

Υστερόγραφο δικό μου

Αμήν

Ο Αργολίδος Νεκτάριος

Διαβάστε ὁλόκληρο τό πολύ ἐνδιαφέρον ἄρθρο ἐδώ.

Πηγή: π. Λίβυος

Εὐχαριστίες στήν Ἰωάννα Ἰ.

Μια σκέψη σχετικά μέ το “Οἱ αὐτόματοι πωλητές θείας κοινωνίας και οἱ πέντε τρόποι κοινωνίας μέ τό Θεό

  • Δεκέμβριος 4, 2020, 11:14 πμ
    Permalink

    Καλημέρα και βοήθειά μας η Αγία Βαρβάρα, η ευσεβής μάρτυς που εκτελέσθηκε από τον φυσικό της πατέρα.

    Όσο για εμάς τους αναξίους που αισθανόμεθα το διωγμό από πολιτικούς και πνευματικούς μας «πατέρες» ο Θεός να μας λυπηθεί και να συγχωρέσει τους λογισμούς που αυθόρμητα έρχονται να επιβεβαιώσουν την αντιστροφή της πρώτης βιβλικής παραβολής αφού οι ποιμένες αντί ν’ αναζητούν το ένα απολωλός, κλείνουν τις θύρες και στα εκατό πρόβατα συμπορευόμενοι με τους λύκους, ενώ δεν διστάζουν σε κάθε ευκαιρία να κηρύττουν ανενδοίαστα την αξία της επίγειας «ζωούλας» τους/μας σε αντίθεση με όλους τους Αγίους και τις Αγίες που από τις 7 Νοεμβρίου «εορτάζονται» απουσία πιστών αλλά παρουσία εικονοληπτών.

    Οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν όπως πάντα τον κανόνα… μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων.

    Πιστέψτε με δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν αυτό που αισθάνεται κανείς προσεγγίζοντας τις κλειδαμπαρωμένες εκκλησιές. Βλέπετε εδώ δεν υπάρχει αναμενόμενο κέρδος όπως στα ορθάνοιχτα υπερκαταστήματα τροφίμων στα οποία η προσέλευση και ο συνωστισμός φαίνεται να μην εγκυμονούν κινδύνους για τη δημόσια υγεία.

    Και για όσους διψούν να μεταλάβουν μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης των αχράντων μυστηρίων που ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων δωρεάν αιώνες τώρα προσφέρει, η πολιτεία έχει προβλέψει να επιτρέπεται η λειτουργία των καφε-φρεντοκομείων ή ταχυφαγείων στα οποία η παράδοση ή παραλαβή των εδεσμάτων και ροφημάτων επί πληρωμή έχει σχεδόν καταργήσει το οικογενειακό τραπέζι και τον καφέ στο μπρίκι… τρομάρα μας!

    Φοβάμαι και τρέμω το αύριο σεβαστοί πατέρες και αδελφοί. Φοβάμαι τη μονιμοποίηση του φαινομένου των κενών ναών. Κι επειδή η μόνη αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να με πείσει κανείς ότι η «κατ’ οίκον εκκλησία» δύναται να υποκαταστήσει και το πιο ταπεινό εξωκκλήσι ακόμα όπου και μόνον το Άγιο Δισκοπότηρο μας κάνει κοινωνούς Σώματος και Αίματος Χριστού, εύχομαι το συντομότερο σε όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς να αφυπνισθούμε και να προτάξουμε τα στήθη ως ασπιδες πίστεως στις πνευματικές μάχες των ημερών μας, τιμώντας μιμούμενοι (επιλεκτικά αναφέροντας) τον Άγιο Νεκτάριο, τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον Άγιο Μηνά, τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, τον Άγιο Απόστολο Φίλιππο, τον Άγιο Κωνσταντίνο τον Υδραίο, τον Άγιο Απόστολο Ματθαίο, τον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη, τον Άγιο Μερκούριο, την Αγία Αικατερίνα, τον Όσιο Στυλιανό, τον Άγιο Ιάκωβο τον Πέρση, τον Άγιο Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο, τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, την Αγία Βαρβάρα και όσους έπονται και οι οποίοι είτε Απόστολοι, είτε Μάρτυρες, είτε Ιεράρχες θυσίασαν την επίγεια ζωή τους παραδειγματίζοντας εις αιώνας ποίμνιο και ποιμένες…

    Ειλικρινά, δεν γνωρίζω ποιός μπορεί να αποτελέσει πρότυπο πίστεως και αγωνιστικότητας για τον σημερινό άνθρωπο, ένας Παπαφλέσσας, ένας Σαμουήλ (Κούγκι), ένας Γαβριήλ (Αρκάδι), ένας Γρηγόριος Ε΄, ένας Χρυσόστομος Σμύρνης που πέρασαν στην αθανασία χαρίζοντάς μας την ελευθερία ή ορισμένοι σύγχρονοι πολυ-μετα-πτυχιούχοι επίσκοποι και αρχιμανδρίτες (εκτός και άνευ μάνδρας) που μας στέρησαν την ελευθερία οδηγώντας μας στην ακοινωνησία;

    Ας με συγχωρέσει ο Κύριος και όσοι θιγόμενοι για τα αυθορμήτως γραφόμενα

    Καλά Χριστούγεννα, καλή μετάνοια και καλόν Παράδεισο

    Νικόλαος Αγγελής
    Καλαμάτα
    4 Δεκεμβρίου 2020

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Για να γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητι­κή ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. «Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει. Ο χριστιανός, έστω και μόνο ό­ταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην ποίηση. Την α­γάπη ποιητικές καρδιές την ενστερνίζονται, τη βάζουν μέ­σα στην καρδιά τους, την αγκαλιάζουν, τη νιώθουν βαθιά.
    - Γέροντας Πορφύριος
  • Αρέσει σε %d bloggers: