Δημοκρατικός πατριωτισμός: η Εθνική μας Προτεραιότητα

«Βρισκόμαστε μπροστά σε μια αρκετά δύσκολη περίοδο για τη χώρα, όσον αφορά την ιστορία της, σε μια κατάσταση όπου παλεύουμε

Περισσότερα

Ποιος είναι ο δικός μας λόγος ύπαρξης;

Τι είναι πιο μεγάλο και σπουδαίο απ’ όλα;Η αγάπη. Διότι αυτή είναι ο λόγος ύπαρξής μας. Από αγάπη δημιουργηθήκαμε και στην αγάπη

Περισσότερα

Η ανάγκη για επανάσταση της ελληνικής συνείδησης

Ο πολιτισμός το έσχατο όπλο του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη Όταν ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός επέλεγε τον τίτλο «Ελεύθεροι

Περισσότερα

Προσευχή χαροκαμένης μάνας στην Παναγία: «Δεν είμαι χαζή να χάσω την Ανάσταση του γιού Σου…»

Μια μάνα χάνει το 42χρονο γιό της Μεγάλο Σάββατο απόγευμα, προσεύχεται στην Παναγία να την ενισχύσει και πηγαίνει στην Ανάσταση.

Περισσότερα

Ακούμπησα το φαρμάκι του θανάτου του γιού μου στον Χριστό και αυτός το μέλωσε

“Η εκδημία ενός «Αγγέλου». Η γονεϊκή στάση”. Φορτισμένη και εξομολογητική ομιλία του (άρτι χειροτονηθέντος και νυν ιερέως) Δρ. Στυλιανού Τσιπούρα,

Περισσότερα

Εκ Στόματος Νηπίων: Η Ζωή στο Γρήγορο (Fast Forward)

Δείτε ως τις 31 Μαΐου 2019 ελεύθερα στο Internet την πολύ ενδιαφέρουσα φιλοσοφική και ποιητική ταινία Fast Forward (Tout S’

Περισσότερα

100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων

Ας ενδιαφερθούμε, ας διδαχθούμε και προσεγγίσουμε λίγο περισσότερο τις ρίζες και την ταυτότητά μας. Ακολουθούν βίντεο από ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις,

Περισσότερα

Ἡ σιωπή τῶν Ἀγγέλων

Η περιδιάβαση ενός Γάλλου, του Jean-Francois Colosimo, στους τόπους όπου η ψαλτική τέχνη αναπέμπεται κατά τους τρόπους των ανατολικών χριστιανικών

Περισσότερα

Κρίμα! Ερμηνευτική προσέγγιση της πορείας προς Εμμαούς

«Και ιδού, δύο από τους μαθητές πήγαιναν αυτήν την μέρα εις κάποιο χωριό, που απείχε από την Ιερουσαλήμ ένδεκα περίπου

Περισσότερα
  • Κέρασμα

    Βλέπω ένα πλήθος αναρίθμητο ομοίων και ίσων ανθρώπων που περιστρέφονται ακούραστα περί τον εαυτό τους για να προσπορισθούν μικρές και φτηνές απολαύσεις, με τις οποίες γεμίζουν την ψυχή τους.
    Ο καθείς από αυτούς αποτραβηγμένος παράμερα, νιώθει σαν ξένος προς τη μοίρα όλων των άλλων: τα παιδιά του και οι προσωπικοί του φίλοι αποτελούν για αυτόν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
    Οσο για τους γείτονές του, βρίσκεται δίπλα τους αλλά δεν τους βλέπει, τους αγγίζει και δεν τους αισθάνεται, υπάρχει μόνο εν εαυτώ και δι' εαυτόν, και, αν ίσως του μένει μια οικογένεια, δεν έχει, όμως, πλέον πατρίδα.
    Πάνω από αυτούς υψώνεται μια τεράστια κηδεμονική εξουσία, που επιφορτίζεται να διασφαλίζει την απόλαυσή τους και να αγρυπνά για τη τύχη τους.
    Είναι απόλυτη, διεξοδική, έρρυθμη, προνοητική και ήπια. Θα έμοιαζε με την πατρική εξουσία εάν, όπως αυτή, είχε ως αντικείμενο την προπαρασκευή ανθρώπων για την ενηλικίωση. Αντιθέτως, εκείνο που επιδιώκει είναι να τους σταθεροποιήσει αμετακλήτως στην παιδική ηλικία. Της αρέσει να ευφραίνονται οι άνθρωποι, αρκεί να σκέπτονται μόνο το πώς θα ευφρανθούν...
    - Τοκβίλ