πίστη

Εδώ στην Ελλάδα «κληρονομούμε» την πίστη μας. Αυτό όμως είναι επικίνδυνο. Επικίνδυνο, διότι όταν η πίστη δεν είναι εσωτερικός μας

Είναι σκληρό να κοιτάς τον ουρανό, να μιλάς στο Θεό, και να αισθάνεσαι την απόλυτη σιωπή. Να νιώθεις μοναξιά που

Ἀσθενεῖς μου, συμπαθεστάτη ὁμάδα τῶν ἀνθρώπων,         Ἀπευθύνομαι σέ σᾶς. Σᾶς καταλαβαίνω ἀπόλυτα ὅσο κανείς ἄλλος, γιατί εἶμαι καί ἐγώ

Πόσες φορές έχετε πετύχει ένα πεσμένο νόμισμα ενός λεπτού στο δρόμο, ενώ περπατάτε; Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι το αγνοούν.

Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα χτύπησαν την πόρτα. Ήταν μια γριούλα και ζητούσε να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο. Ό Ιερέας

-Σε παρακαλώ κάνε μια προσπάθεια να γνωρίσεις το Χριστό. Δε ξέρεις τι χάνεις! Και μου λες: -Δε τα γουστάρω αυτά.

Ξέρεις Γιώργο, είπε μια μέρα η Αρετή στον άνδρα της, νομίζω ότι είμαι πάλι έγκυος. Τι λες; αναφώνησε με έντονη

Η Ελλάδα ταπεινώνεται γιατί έχει να δοξαστεί. Τώρα, όμως, περνούμε την ταπείνωση και έχουμε μείνει με λιγότερα. Είναι η ώρα

Για το πως οι άνθρωποι πρέπει να γίνουν σαν παιδιά, ώστε να γίνουν υιοί του Θεού. «αμήν λέγω υμίν· εάν

Ρώτησα τον ασκητή: – Παλεύεις ακόμη, Γέροντα, με τον σατανά; – Όχι, παιδί μου. Με αυτόν τελείωσα. Τώρα παλεύω με