Το Zωντανό Iστολόγιο

Από την Εικονική Πραγματικότητα στην Πραγματική Εικονικότητα

• Home
• Περί ημών
• Ροές πολυμέσων
• Δίαυλοι Ζωής
• Άγιον Όρος
• Τράπεζα Προσευχής

Χριστός ἐτέχθη! Ἐμείς; Δεκέμβριος 26, 2017

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , 1 comment so far

Ευρηματική Χριστουγεννιάτικη κάρτα του Alexei Kyrilloff

Το Μυστικό της Χαράς των Χριστουγέννων Δεκέμβριος 29, 2016

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment

π.  Δημητρίου  Μπόκου

Προ­τοῦ ξη­με­ρώ­σει, νύ­χτα ἀ­κό­μη, ξύ­πνη­σε, κα­θὼς τὸ συ­νή­θι­ζε, ὁ γέ­ρο-Φι­λά­γριος. Ἄλ­λα­ξε φυ­τί­λι στὸ καν­τή­λι ποὺ τρε­μό­σβη­νε κι ἀ­νά­βον­τας δυὸ κε­ριὰ μπρὸς στὶς εἰ­κό­νες, δι­ά­βα­σε τὶς ἑ­ω­θι­νές του προ­σευ­χές, τὸ Με­σο­νυ­κτι­κὸ καὶ τὸν Ὄρ­θρο.

Ἔ­φεγ­γε γιὰ τὰ κα­λὰ ὅ­ταν τε­λεί­ω­σε. Τρά­βη­ξε τὸ ξύ­λι­νο πορ­τό­φυλ­λο ποὺ ἔ­κλει­νε τὸ ἄ­νοιγ­μα τῆς σπη­λιᾶς καὶ βγῆ­κε στὸν ἐ­ξώ­στη, ἕ­να φυ­σι­κὸ πλά­τω­μα τοῦ βρά­χου πά­νω ἀ­π’ τὸν γκρε­μό. Ἀ­πὸ χα­μη­λὰ ἀ­νέ­βαι­νε, μό­νι­μο τρα­γού­δι στ’ αὐ­τιά του, τὸ βου­η­τὸ τοῦ νε­ροῦ, κα­θὼς κυ­λοῦ­σε ὁρ­μη­τι­κὰ στὸ φα­ράγ­γι. Τὸ κα­λο­καί­ρι μό­νο ἡ­σύ­χα­ζε, γι­νό­ταν φλύ­α­ρο μουρ­μου­ρη­τό, μη­τρι­κὸ να­νού­ρι­σμα στὸν ὕ­πνο του.

Ἡ ἀ­να­το­λὴ ρό­δι­ζε στὸ βά­θος κι ἕ­να ὑ­πέ­ρο­χο σύ­νο­λο ἁ­πα­λῶν χρω­μα­τι­σμῶν ξε­χυ­νό­ταν τριγύ­ρω. Τὰ μά­τια του μα­γεύ­τη­καν στὴ θέ­α τῆς αὐ­γῆς. Φω­νὲς που­λι­ῶν, θρο­ΐ­σμα­τα φύλ­λων, γρυ­λί­σμα­τα ἀ­γρι­μι­ῶν, γέ­μι­ζαν ὀ­μορ­φιὰ τὴν ἄ­γρια φύ­ση. Πῶς τ’ ἀ­γα­ποῦ­σε ὅ­λα αὐ­τά! Φι­λά­γριος, βλέ­πεις!

Ἀ­νά­πνευ­σε τὸν πρω­ι­νὸ ἀ­έ­ρα κι ἕ­να κύ­μα εὐ­φο­ρί­ας φού­σκω­σε τὴν καρ­διά του.

«Ὡς ἐ­με­γα­λύν­θη τὰ ἔρ­γα Σου, Κύ­ρι­ε…»

«Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῆς γῆς… τὰ ὄρη καὶ πάντες οἱ βουνοί, …τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ κτήνη, ἑρπετὰ καὶ πετεινὰ πτερωτά…»

Δὲν ἦ­ταν μό­νο μιὰ ὄ­μορ­φη φθι­νο­πω­ρι­ά­τι­κη μέ­ρα ἡ ση­με­ρι­νή. Εἶ­χε κά­τι ξε­χω­ρι­στὸ καὶ γι’ αὐ­τόν.

Ξα­να­γύ­ρι­σε στὸ βά­θος τῆς σπη­λιᾶς, πῆ­ρε στὰ χέ­ρια του ἕ­να μα­κρὺ ξε­φλου­δι­σμέ­νο ξύ­λο καὶ τό ’­φε­ρε ἔ­ξω. Τὸ σή­κω­σε ψη­λὰ καὶ τὸ κοί­τα­ξε στὸ φῶς. Ἦ­ταν γε­μά­το χα­ρα­κι­ές. Κά­θε χα­ρα­κιὰ κι ἕ­νας χρό­νος. Πολ­λὲς χα­ρα­κι­ές, πολ­λὰ χρό­νια!

Χα­μο­γέ­λα­σε. Ἔ­βγα­λε τὸν πα­λιό του σου­γιὰ καὶ τρά­βη­ξε μιὰ χα­ρα­κιὰ ἀ­κό­μα κά­τω ἀ­π’ τὶς ἄλ­λες. Ἑ­κα­τό!

Σή­με­ρα γι­νό­ταν ἑ­κα­τὸ χρο­νῶν! Χα­μο­γέ­λα­σε πά­λι.

–  Ἦρ­θε ὁ και­ρός!… μουρ­μού­ρι­σε.

Ἀ­να­σύ­ρον­τας τὶς βα­ρει­ὲς κουρ­τί­νες τοῦ χρό­νου ἡ μνή­μη του ἔ­τρε­ξε πο­λὺ πί­σω. Τό­τε πού, δε­κά­δες χρό­νια πρίν, ἀ­φή­νον­τας τὸν κό­σμο, ξε­κι­νοῦ­σε τὸ μα­κρὺ τα­ξί­δι γιὰ τὸ ἀ­σκη­τα­ριό του.

–  Θὰ ξα­να­ϊ­δω­θοῦ­με στὰ ἑ­κα­τό μας, ἂν ζοῦ­με, εἶ­πε στὴ δί­δυ­μη μο­να­δι­κὴ ἀ­δελ­φή του, βλέ­πον­τας τὰ δά­κρυ­α στὰ μά­τια της, τά­χα ἀ­στει­ευ­ό­με­νος γιὰ νὰ κρύ­ψει καὶ τὴ δι­κή του συγ­κί­νη­ση. Θὰ γι­ορ­τά­σου­με μα­ζὶ τὰ ἑ­κα­το­στά μας Χρι­στού­γεν­να.

Ἐ­κεί­νη χα­μο­γέ­λα­σε πι­κρὰ μὲ­ς στὰ δά­κρυ­ά της καὶ τὸν φί­λη­σε γιὰ τε­λευ­ταί­α φο­ρά…

–  Ἦρ­θε ὁ και­ρός, Μαρ­γα­ρί­τα! ξα­νά­πε καὶ τὰ μά­τια του βούρ­κω­σαν. Ποι­ὸς θὰ τὸ πί­στευ­ε! Νὰ ζεῖς ἄ­ρα­γε; (περισσότερα…)

40+ Πνευματικές Ὀμιλίες γιά τά Χριστούγεννα Δεκέμβριος 24, 2016

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Ομιλίες / Ηχογραφήσεις , add a comment

Ἐπιλογές ἀπό προηγούμενες ἀναρτήσεις τοῦ Ζωντανοῦ Ἰστολογίου:

• Ὀμιλίες γιά τά Χριστούγεννα
• Γιατί χρειαζόμαστε τό Χριστό τά Χριστούγεννα;
• Τί σχέση ἐχει ὁ Χριστός μέ τήν χαρά (ἤ τή θλίψη) που νιώθουμε στίς γιορτές τῶν Χριστουγέννων;
• Ἡ ζωή καί ὁ Θεός εἶναι ἀλλού…
• Βυζαντινή εἰκόνα καί δυτική ζωγραφιά Χριστουγέννων

Μυθιστόρημα – δωράκι: Τό ρόδο τῶν Χριστουγέννων

Περισσότερα δημοσιευμένα κείμενα χαρᾶς, ἔμπνευσης καί προβληματισμοῦ γιά τά Χριστούγεννα μπορεῖτε νά βρεῖτε ἐδώ.

Καλή Χριστοῦ-γέννα μέσα μας καί γύρω μας!

Εκ στόματος νηπίου: Μεγάλυνον ψυχή μου Δεκέμβριος 4, 2016

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment

Ακούστε μια γλυκύτατη ερμηνεία της Θ’ Ωδής των Χριστουγέννων:

Μεγάλυνον ψυχή μου, τὴν τιμιωτέραν,

καὶ ἐνδοξοτέραν τῶν ἄνω στρατευμάτων.

Μυστήριον ξένον, ὁρῶ καὶ παράδοξον! οὐρανὸν τὸ Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν, τὴν Παρθένον, τὴν φάτνην χωρίον, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρnτος, Χριστὸς ὁ Θεός, ὅν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν.

Ευχαριστίες στην Ιωάννα Ι.

Οι Αγριόχηνες Νοέμβριος 23, 2016

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Φύση / Ζώα , 1 comment so far

π. Δημητρίου Μπόκου

Τὸ φθι­νό­πω­ρο εἶ­ναι ἡ ἐ­πο­χὴ ποὺ τὰ ἀ­πο­δη­μη­τι­κὰ που­λιὰ πε­τοῦν γιὰ τοὺς τό­πους τῆς χει­με­ρι­νῆς τους δι­α­βί­ω­σης. Οἱ ἀ­γρι­ό­χη­νες δὲν ἑ­ξαι­ροῦν­ται ἀ­πὸ τὸν κα­νό­να αὐ­τόν. Μα­ζεύ­ον­ται λοι­πὸν κι αὐ­τὲς καὶ πε­τοῦν σὲ με­γά­λους σχη­μα­τι­σμοὺς σχή­μα­τος V. Για­τί γί­νε­ται αὐ­τὸ καὶ δὲν πε­τοῦν ἐ­λεύ­θε­ρα, ἡ κα­θε­μιὰ ὅ­πως τύ­χει;

Λέ­νε οἱ ἐ­πι­στή­μο­νες πὼς ὁ συγ­κε­κρι­μέ­νος σχη­μα­τι­σμὸς ἔ­χει ἕ­να με­γά­λο πλε­ο­νέ­κτη­μα. Ὅ­ταν μιὰ χή­να χτυ­πά­ει τὰ φτε­ρά της, δη­μι­ουρ­γεῖ­ται ἀ­νο­δι­κὸ ρεῦ­μα ἀ­έ­ρος, ποὺ δι­ευ­κο­λύ­νει τὴ χή­να ποὺ ἀ­κο­λου­θεῖ.  Ὅ­ταν τὸ σμῆ­νος πε­τά­ει σὲ σχη­μα­τι­σμὸ V, αὐ­ξά­νε­ται κα­τὰ 71% ἡ πτη­τι­κή του ἐμ­βέ­λεια, δι­α­νύ­ει δη­λα­δὴ μὲ τὴν ἴ­δια ἐ­νέρ­γεια 71% πε­ρισ­σό­τε­ρη ἀ­πό­στα­ση, ἀ­πὸ τὸ ἂν πε­τοῦ­σε ἡ κά­θε χή­να μό­νη της. Τὰ που­λιὰ ποὺ θὰ ξε­φύ­γουν ἀ­πὸ τὸν σχη­μα­τι­σμὸ δυ­σκο­λεύ­ον­ται καὶ κα­τα­πο­νοῦν­ται πε­ρισ­σό­τε­ρο στὴν πτή­ση.

Ὅ­ταν κου­ρα­στοῦν οἱ χῆ­νες ποὺ βρί­σκον­ται στὴν αἰχ­μὴ τοῦ δό­ρα­τος, με­τα­το­πί­ζον­ται στὸ πί­σω μέ­ρος τοῦ σχη­μα­τι­σμοῦ, ὅ­που λό­γῳ τοῦ ἀ­νο­δι­κοῦ ρεύ­μα­τος τὸ πέ­ταγ­μα γί­νε­ται πιὸ εὔ­κο­λα. Οἱ πί­σω χῆ­νες τό­τε προ­ω­θοῦν­ται μπρο­στὰ καὶ ἔ­τσι ὅ­λες μὲ τὴ σει­ρά τους περ­νοῦν δι­α­δο­χι­κὰ ἀ­πὸ τὴν κά­θε θέ­ση. Μὲ τὸν τρό­πο αὐ­τὸν μοι­ρά­ζον­ται ὅ­λες ἐ­ξί­σου τὴν κού­ρα­ση. Τέ­λεια αἴ­σθη­ση, ὁ­μα­δι­κή!

Ἡ ἰ­σχὺς λοι­πὸν ἐν τῇ ἐ­νώ­σει! Καὶ δὲν σταματοῦν ἐκεῖ. Ἂν συμ­βεῖ νὰ ἀρ­ρω­στή­σει ἢ νὰ τραυ­μα­τι­στεῖ μί­α χή­να, δύ­ο ἄλ­λες βγαί­νουν ἀ­πὸ τὸν σχη­μα­τι­σμὸ καὶ τὴ συ­νο­δεύ­ουν μέχρι τὸ ἔ­δα­φος, γιὰ νὰ τὴ βο­η­θή­σουν καὶ νὰ τὴν προ­στα­τεύ­σουν. Μέ­νουν μα­ζί της μέ­χρι νὰ μπο­ρέ­σει νὰ ξα­να­πε­τά­ξει ἢ νὰ πε­θά­νει. Καὶ μό­νο τό­τε ξα­να­πε­τᾶ­νε γιὰ νὰ ἐν­τα­χθοῦν σὲ κά­ποι­ο δι­ερ­χό­με­νο σμῆ­νος ἢ νὰ προ­λά­βουν, ἂν γίνεται, τὸ δι­κό τους. Φαν­τα­στι­κὴ αἴσθηση ἀλληλεγγύης! (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἐθελοντὲς καὶ ἐθελόντριες στὴ διακονία τῶν ἀσθενῶν, σ. 33-34).

Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἁ­γί­α Γρα­φὴ μᾶς παραπέμπει στὸ σχολεῖο τῆς φύσης: «Ρώ­τη­σε τὰ τε­τρά­πο­δα καὶ θὰ σοῦ ποῦ­νε, τὰ που­λιὰ καὶ θὰ σοῦ ἀ­ναγ­γεί­λουν. Μί­λα στὴ γῆ καὶ θὰ σοῦ δι­η­γη­θεῖ, τῆς θά­λασ­σας τὰ ψά­ρια θὰ σοῦ ἐ­ξη­γή­σουν! Ποι­ὸ ἀ­π’ ὅ­λα αὐ­τὰ δὲν ξέ­ρει “ὅ­τι χεὶρ Κυ­ρί­ου ἐ­ποί­η­σε ταῦ­τα;” Ὅτι τὰ ἔπλα­σε τὸ χέ­ρι τοῦ Θε­οῦ;» (Ἰ­ώβ, 12, 7-10). Νά, τὸ σοφό, μοναδικό τους μήνυμα: Τὰ πάντα παίρνουν ζωὴ ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ καὶ κατευθύνονται ἀπὸ τοὺς νόμους ποὺ ὅρισε αὐτός.

Μὲ τὸ ἀλφαβητάρι λοιπὸν τῆς φύσης του ὁ Θε­ὸς μᾶς δι­δά­σκει. Ὅ­λα, ἀ­κό­μα καὶ οἱ ἀ­γρι­ό­χη­νες, μᾶς δι­δά­σκουν. Μᾶς δί­νουν ἀ­νε­πα­νά­λη­πτα μα­θή­μα­τα συ­νερ­γα­σί­ας, συμ­πα­ρά­στα­σης, ἑ­νό­τη­τας, ἀ­γά­πης. Πράγ­μα­τα ἀ­πο­λύ­τως ἀ­ναγ­καῖ­α γιὰ νὰ ζή­σου­με ἀν­θρώ­πι­να. Ποὺ ὅ­μως τὰ ξε­χνᾶ­με τό­σο εὔ­κο­λα, ὑ­πο­κύ­πτον­τας στὸν πει­ρα­σμὸ τῆς ἀ­το­μι­κῆς μας κα­τα­ξί­ω­σης. Προ­έ­χουν δυ­στυ­χῶς σ’ ἐ­μᾶς οἱ ἐ­γω­κεν­τρι­κὲς ἐ­πι­δι­ώ­ξεις γιὰ προ­σω­πι­κή μας ἐ­ξα­σφά­λι­ση. Ἀ­δι­α­φο­ροῦ­με γιὰ τὶς ἀ­νάγ­κες τῶν ἀ­δελ­φῶν μας. Ἀ­ναι­μι­κὴ ἕ­ως ἀ­νύ­παρ­κτη ἡ μέ­ρι­μνά μας γι’ αὐ­τούς.

Καὶ ἀ­δελ­φός μας εἶ­ναι βέ­βαι­α ὁ πᾶς ἄν­θρω­πος. Ὁ οἰ­κεῖ­ος μας, ὁ γεί­το­νάς μας, ὁ συμ­πο­λί­της, ὁ ὁ­μο­ε­θνής, ἀλ­λὰ καὶ ὁ δι­α­φο­ρε­τι­κός, ὁ ξέ­νος, ὁ με­τα­νά­στης, ὁ ἀλ­λό­θρη­σκος, ὁ ἀλ­λο­ε­θνής. Εἶ­ναι ἀ­συγ­χώ­ρη­τη πτώ­ση, συ­νέ­χεια τῆς ἀρ­χέ­γο­νης ἁ­μαρ­τί­ας, τὰ τεί­χη τῶν δι­α­κρί­σε­ων ποὺ ὕψωσε ἡ ἀν­θρώ­πι­νη ἰ­δι­ο­τέ­λεια πα­νύ­ψη­λα ἀ­νά­με­σά μας. Ἀ­πα­ρά­δε­κτο φαι­νό­με­νο στὰ μά­τια τοῦ Θε­οῦ, ὁ ὁ­ποῖ­ος ταυ­τί­ζε­ται μὲ τὸν κά­θε ἐ­λά­χι­στο τῆς γῆς καὶ τὸν θεωρεῖ ἀδελφό του : «Ἐ­φ’ ὅ­σον ἐ­ποι­ή­σα­τε ἑ­νὶ τού­των τῶν ἀ­δελ­φῶν μου τῶν ἐ­λα­χί­στων, ἐ­μοὶ ἐ­ποι­ή­σα­τε» (Ματθ. 25, 40).

Ὅ­μως, «οὐκ ἔ­σται ἐν σοὶ ἐν­δε­ής». Δὲν θὰ πρέ­πει νὰ ὑ­πάρ­χει ἀ­νά­με­σά σας φτω­χός, λέγει ὁ Κύ­ριος στοὺς Ἰσ­ρα­η­λί­τες καὶ ὁ­ρί­ζει οἱ δανειστὲς νὰ χα­ρί­ζουν κά­θε ἑ­πτὰ χρό­νια τὰ χρέ­η στοὺς φτω­χοὺς (Δευτ. κεφ. 15). Κάθε πενήντα χρόνια οἱ ἰδιοκτησίες γῆς ποὺ εἶχαν πουληθεῖ, ἔπρεπε νὰ ἐπιστραφοῦν στὸν ἀρχικὸ ἰδιοκτήτη τους. Καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐπίσης ποὺ τυχὸν εἶχαν πουληθεῖ ὡς δοῦλοι, στὸ πεντηκοστὸ ἔτος ἔπρεπε νὰ ἐλευθερωθοῦν (Λευιτ. κεφ. 25). Ἂν τέτοια πράγματα προβλέπει ὁ (ἀ­τε­λὴς) νό­μος τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης, τί ἔχουμε νὰ ποῦ­με ἐμεῖς οἱ Χρι­στια­νοί, ποὺ λά­βα­με τὴν πλή­ρω­ση τοῦ νό­μου μὲ τὸ «ἀ­γα­πᾶ­τε», ἀ­κό­μα καὶ «τοὺς ἐ­χθροὺς ὑ­μῶν» (Λουκ. 6, 27); Καὶ πό­σο πιὸ πο­λὺ ἀ­πὸ τοὺς ἀ­πο­δέ­κτες τοῦ πα­λαι­οῦ νό­μου θὰ πρέ­πει ἐμεῖς νὰ φρον­τί­ζου­με νὰ μὴν ὑ­πάρ­χει ἀνάμεσά μας φτω­χός;

Μὲ τὸ βα­θὺ μυ­στή­ριο τῆς Γέν­νη­σής του ὁ Χρι­στὸς θέ­λη­σε νὰ ξυπνήσει μέσα μας μιὰ τέτοια εὐαισθησία. Νὰ μᾶς ἀ­πο­κα­λύ­ψει πὼς αὐ­τὸς εἶ­ναι ὁ τρό­πος τῆς δι­κῆς του ζω­ῆς. Δὲν ἀρ­κέ­σθη­κε νὰ μᾶς δι­δά­σκει μό­νο μὲ τὶς ἀ­γρι­ό­χη­νες καὶ τὰ λοι­πὰ ὑ­πέ­ρο­χα πλά­σμα­τά του. Με­ρί­μνη­σε νὰ ἔλ­θει καὶ ὁ ἴ­διος κον­τά μας, ὄχι μόνο γιὰ νὰ μᾶς διδάξει, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μᾶς συ­ναν­τή­σει προσωπικά. Νὰ βρεθεῖ δίπλα μας στὴν ἀ­νάγ­κη μας. Στὴ φτώ­χεια, στὸν πό­νο, στὴν τα­λαι­πω­ρί­α τῶν ἀ­δι­ε­ξό­δων μας (Λουκ. 4, 18-19). Νὰ μᾶς κάμει γνωστὸ τὸν ἑαυτό του, νὰ γνωριστοῦμε μαζί του. Νὰ μᾶς καλέσει νὰ γίνουμε φίλοι του, δικοί του.

Γεν­νή­θη­κε στὴν ἔ­σχα­τη φτώ­χεια, ὄ­χι για­τὶ τοῦ ἔ­λει­παν τὰ ἀ­πα­ραί­τη­τα. Δι­κά του εἶ­ναι τὰ σύμ­παν­τα (Ψαλμ. 118, 91). Ἀλ­λὰ γιὰ νὰ ταυ­τι­σθεῖ μὲ τὸν κά­θε φτω­χό καὶ νὰ προ(σ)κα­λέ­σει κι ἐ­μᾶς νὰ κά­νου­με τὸ ἴ­διο. Νὰ γί­νου­με οἰ­κτίρ­μο­νες καὶ ἐ­λε­ή­μο­νες σὰν αὐ­τὸν (Ψαλμ. 102, 8· Λουκ. 6, 36). Νὰ συ­ναν­τή­σου­με μὲ βα­θειὰ ἀ­γά­πη τὸν κά­θε ἀ­δελ­φό μας πά­νω στὸ πρό­βλη­μά του. Ἀλ­λι­ῶς ὁ ἴ­διος ὁ Κύ­ριός μας θὰ μᾶς ἀ­πευ­θύ­νει τὸ πα­ρά­πο­νο: Πεί­να­σα, δί­ψα­σα, ἀρ­ρώ­στη­σα, ὑ­πῆρ­ξα ἄ­στε­γος, ξέ­νος, γυ­μνός, ἐγ­κα­τα­λε­λειμ­μέ­νος, φυ­λα­κι­σμέ­νος. Ἀλ­λὰ ἐ­σεῖς ἀ­δι­α­φο­ρή­σα­τε (Ματθ. 25, 43). Καὶ θὰ ἀποστρέ­ψει ἀπὸ μᾶς τὸ πρό­σω­πό του. Νὰ μὴν τὸν βλέπουμε. Καὶ αὐ­τὸ θὰ εἶ­ναι ἡ κό­λα­ση. Δὲν θὰ ὑ­πάρ­χει ὀ­δυ­νη­ρό­τε­ρη αἴ­σθη­ση γιὰ μᾶς ἀ­π’ τὸ νὰ στρέψει ἀλλοῦ τὸ πρό­σω­πό του ὁ Κύ­ριος, νὰ παύσει νὰ βλέπει τὸ δικό μας πρόσωπο.

Τὰ Χρι­στού­γεν­να ἔρ­χον­ται, ἂς συ­στρα­τευ­θοῦ­με λοι­πὸν ὅ­λοι μας σὲ ἕ­να μι­κρὸ συ­να­γερ­μὸ ἀ­γά­πης. Ὁ Χρι­στὸς στὸ πρό­σω­πο τῶν ἐ­λα­χί­στων ἀ­δελ­φῶν του πε­ρι­μέ­νει. Μᾶς κα­λεῖ «εἰς πα­ρο­ξυ­σμὸν ἀ­γά­πης καὶ κα­λῶν ἔρ­γων» (Ἑ­βρ. 10, 24). Ντρο­πή μας νὰ ὑ­στε­ρή­σου­με!

Χριστούγεννα 2014

Πηγή: Ἀντιύλη

Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα

Τηλ. 26820-25861/23075/697-280.9268

e-mail: antiyli.gr@gmail.com

Φωτογραφία: Matt Salas στο Flickr (CC BY 2.0)

Ὁ Μεγαλύτερος Ἐχθρός τῶν Σχέσεων εἶναι τό Δίκιο μας! (Ἡ Παγίδα τῶν Ἀγαθῶν Ἐπιθυμιῶν καί ἡ Οὐσία τῆς Πνευματικῆς Ζωῆς) Ιανουάριος 24, 2016

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Σχέσεις , 2Σχόλια

Ψυχωφέλιμη ὀμιλία τοῦ Ἀρχιμανδρίτη π. Βαρνάβα Γιάγκου (διάρκεια: 67′) πάνω σέ ἀποσπάσματα βιβλίου του γέροντα Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτη με σχόλια και ἐρμηνεία γιά τά κεφάλαια περί Ἀγάπης τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὀμολογητοῦ. Ἀκοῦστε ἤ κατεβάστε τήν ὁμιλία ἀπό ἐδώ.

• Μιά ἔμμονη σκέψη ἤ λογισμός που ἐπανέρχεται, μιά ἐπίμονη ἀνάγκη, κάτι που μας ἀπασχολεί ζωηρά -ἕνα «κόλλημα» που ἔχουμε «φάει»- σημαίνει ὄτι ὑπάρχει κάποιο πάθος μέσα μας που πρέπει να ἀνακαλύψουμε…
• Ὁταν μπαίνουμε στη διαδικασία να βροῦμε ποιος φταίει σέ μιά σχέση, αὐτό σημαίνει ὄτι δεν τόν/τήν ἀντιμετωπίζεις ὠς δικό σου ἄνθρωπο. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὑπάρχει κενό μέσα μας.
• Τό πάθος που κρύβεται πίσω ἀπό μια ζωηρή ἐμμονή εἶναι ἕνα ἀπό τά ἐξής τέσσερα: Ἐπιθυμία, Λύπη, Ὀργή, Μνησικακία
• Μιά ἐπιθυμία, ἀγαθή ἤ κακή, μάς βλάπτει ἐάν μας «κλέβει» το νου, ἐάν μας συγκινεί ἔντονα, ἐάν τελικά ὑποκαθιστά τό Θεό.
• Ἡ ζωή μου, ἡ ἐπιθυμία μου εἶναι ὑποκατάστατο ἤ δρόμος γιά τό Θεό;
• Ποιός εἶναι ὁ λόγος πίσω ἀπό κάθε πτυχή τῆς ὕπαρξης, τἠς ζωῆς μας;  Ποιά ἡ προοπτική ζωῆς; Ποιός εἶναι ὁ κρυφός καημός τῆς καρδιᾶς μας;
• Εἶναι ἄδικο νά ἀπαιτοῦμε ἤ περιμένουμε ἀπό τόν σύντροφό μας νά μάς δώσει ὅ,τι ὁ Θεός.
• Ὁ ἄνθρωπος ἀναζητά τό ἄπειρο που μόνο ὁ Θεός μπορεί νά ἰκανοποιήσει.
• Λύπη ἔχουμε ὄταν δέν γίνεται ἤ ἰκανοποιεῖται ἡ γνώμη μου, ἡ ἀκύρωση μιᾶς ἐπιθυμίας, ὄταν κάτι μου ἐπιβάλλουν.
• Ἡ λύπη εἶναι ἠ ἐγωπαθής, πεισματάρικη ἐπιμονή στό εἶναι μας, ἕνα κλείσιμο στόν ἐαυτό μας.
• Κάθε λύπη εἶναι ἡ ἀπομόνωση ἀπό τόν πλησίον καί τόν Θεό
• «Δέν ὑπάρχει Θεός γιά μένα ἐπειδή εἶμαι διαρκώς λυπημένος»
• Ὀργή: ἀπό τό ρήμα ὀρέγομαι, τείνω ἐνάντια στόν ἄλλον, μιά λαχτάρα νά ἐξοντώσω ἤ νά κατακτήσω.
• Μνησικακία: ἡ ἐσωτερίκευση τοῦ θιγμένου ἐγωισμοῦ, ή πικρία, περιφρόνηση τοῦ άλλου, θυμάμαι τό κακό που μου ἔκανες καί ὄποτε βρω εὐκαιρία σέ χτυπάω.
• Οἱ μεγάλες ἀγάπες, οἱ δυνατοί δεσμοί που δέν ἔχουν Θεό, συχνά καταλήγουν σέ μνησικακία.
• Τά πραγματικά γεγονότα δέν μας ἀναγκάζουν νά γίνουμε μνησίκακοι.
• Συχνά θεωροῦμε ὅτι εἶναι δικαίωμα νά ἀπαιτεί τό ἐγώ. Ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τίς ἀπαιτήσεις τοῦ ἐγώ εἶναι δείγμα ζωντανῆς πνευματικῆς ζωῆς καί προϋπόθεσεις.
• Νά ἔχουμε ἀγωνία νά βρίσκουμε τρόπους να παραδίδουμε (καί ὄχι νά προστατεύουμε) τά δικαιώματά μας.
• Ἡ λύση εἶναι νά ἀλλάξουμε τόν τρόπο που φρονοῦμε, συνήθως σκεπτόμαστε, νά μετα-νοήσουμε.
• Μάθε νά στρέφεις το νου σου ἀλλού!
• Ἡ χριστιανική, ἐκκλησιαστική ἐκδοχή τοῦ ἔρωτα εἶναι ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση, ἡ κοσμική ἔκφραση τοῦ ἔρωτα εἶναι τό προφυλακτικό.
• «Το PIN εἶναι ποιά μυαλά θέλουμε…»
• Θέλουμε νά ἔχουμε τήν ἄλλη λογική, τόν  «ἄλλο νου» που ἄλλάζει τήν ἱστορία τοῦ κόσμου;
• Ὄταν ἀντιληφθοῦμε κάτι λάθος στόν ἄλλον, ἡ λύση εἶναι νά ἐνστερνιστοῦμε, νά συνδεθοῦμε, συζευχθοῦμε μέ τόν τρόπο σκέψης τοῦ ἄλλου (πλήν ἀμαρτίας).
• Σημασία δέν ἔχει ἐάν ἔχω δίκο, ἀλλά ἐάν ἄλλαξα μυαλά γιά νά συνυπάρχω μέ τόν ἄλλον.
• Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τῶν σχέσεων εἶναι τό δίκιο μας, τά πιστεύω μας, οἱ ἰδέες μας.
• Ἀγάπη εἶναι νά βγώ ἀπό τόν τρόπο που σκέπτομαι ἐγώ και νά ἀποδεχθῶ τόν τρόπο που φρονεί ὅ ἄλλος – αὐτό εἶναι μετάνοια, ἰκανότητα ἄσκησης καί σχέσης.
• Ἡ μεγαλύτερη ἄσκηση που μπορεί νά κάνει ὁ ἄνθρωπος σήμερα εἶναι νά μπορεί νά ἐξελίσσεται, νά ἀλλάζει μυαλά!
• Εὐγένεια, διάκριση εἶναι στή συμπόρευσή μου μέ τούς ἄλλους νά ἔλκομαι ἀπό τόν τρόπο φρόνησης τοῦ ἄλλου, θά γίνεται αὐτό που θέλει ὁ ἄλλος -ἐκτός ἀπό τήν ἄμαρτία, θά κάνω συγκατάβαση (ἄλλο το τί φρονὠ καί κάνω στήν προσωπική μου ζωή).
• Σέ περίπτωση διαφωνίας, μπορῶ νά χωρίσω τίς σχέσεις μου (π.χ. μέ ἕναν συνεργάτη) ἀλλά μέ ἀγαπητική διάθεση καί χωρίς κακία μέσα στήν καρδιά μου γιά τόν ἄλλον.
• «Καλύτερα νά ἀκολουθήσεις τον στραβό καί νά πας μαζί του στήν κόλαση, παρά νά πας στόν Παράδεισο μόνος σου!»
• «Στον Θεό ἀρμόζει ἡ ἄρνηση τοῦ ἐγώ μου, τό κένωμα ἀπό τόν ἐαυτό μου καί ἡ πλήρωση ἀπό τό Θεό»
• Χριστούγεννα στην πράξη σημαίνει «ἀφήνω, βγαίνω ἀπό τά δικαιώματά, τις πεποιθήσεις, τίς συνήθειές μου στήν ἄκρη γιά να ζήσεις ἐσύ!» (ὄχι γιά να ἀπορροφηθῶ ἀπό τόν ἄλλον, ἀλλά γιά νά ἀλληλοαναστηθοῦμε)
• Ἡ κίνηση αὐτή ὄταν γίνεται αὐθεντικά, γνήσια, ἀπ’ τήν καρδιά μας μέ ἐπίγνωση, δέν γίνεσαι καρπαζοεισπράκτορας, ἀλλά ἔχει δύναμη, φώς εἶναι παρουσία Θεοῦ καί ἀλλάζει τόν ἄλλον, αὐτή εἶναι ὅλη ἡ οὐσία τῆς πνευματικῆς ζωῆς στήν πράξη.

Πηγή: Ὁμιλίες π. Βαρνάβα (21/12/2015)

Εἰκόνα: Γεώργιος Κόρδης

Τά Χριστούγεννα μιᾶς μοναχικῆς γυναίκας Δεκέμβριος 27, 2015

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment

του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, επισκόπου Αχρίδος

Τα Χριστούγεννα της Ιωάννας

«Παραπονιέσαι για τη μοναξιά στη μέση μεγάλης πόλης. Τόσος λαός γύρω σου κοχλάζει σαν μυρμηγκοφωλιά, και εσύ και πάλι αισθάνεσαι σαν στην έρημο. Στις μεγάλες γιορτές η κατάσταση είναι ανυπόφορη. Παντού πλημμυρίζει η χαρά, ενώ εσένα σε πιέζει η λύπη. Οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων και της Ανάστασης σου φαίνονται σαν κάποια άδεια δοχεία, τα οποία εσύ γεμίζεις με δάκρυα. Όταν αυτές οι άγιες γιορτές βρίσκονται μακριά πίσω ή μπροστά σου, αισθάνεσαι πιο ήρεμη. Αλλά όταν πλησιάσουν και έρθουν, η θλίψη και η ερημιά κυριεύουν την ψυχή σου.

Τι να σου κάνω; Θα σου διηγηθώ την ιστορία για τα Χριστούγεννα της Ιωάννας διότι ίσως σε ωφελήσει. Θα αφήσω όμως να σου διηγείται εκείνη όπως τα είχε διηγηθεί σε μένα.

«Σαράντα και κάτι χρόνια βλέπω εγώ αυτό τον κόσμο σαν γυναίκα. Ποτέ καμιά χαρά, εκτός από λίγη σαν παιδί στο σπίτι των γονέων μου. Αλλά μπροστά στον κόσμο δεν έδειχνα λυπημένη. Μπροστά στους ανθρώπους υποδυόμουν τη χαρούμενη, και στη μοναξιά έκλαιγα. Όλοι με θεωρούσαν ένα ευτυχισμένο πλάσμα, αφού ως τέτοια έδειχνα. Ακούω, όλοι γύρω μου παραπονούνται, και οι έγγαμοι και οι άγαμοι, και οι πλούσιοι και οι φτωχοί, όλοι. Και σκέφτομαι, γιατί κι εγώ να παραπονιέμαι στους δυστυχισμένους για τη δική μου δυστυχία, και μόνο να αυξάνω τη λύπη γύρω μου; Θεέ, να δείχνω χαρούμενη έτσι θα είμαι πιο χρήσιμη στον δυστυχισμένο κόσμο, ενώ το μυστικό μου θα το κρύβω μέσα μου και θα κλαίω στη μοναξιά μου. Προσευχόμουν στον Θεό, για να μου εμφανισθεί με κάποιο τρόπο, τουλάχιστον μόνο ένα δάχτυλό Του να αισθανθώ. Προσευχόμουν έτσι, για να μην σβήσω από την κρυμμένη λύπη. Από κάθε έσοδο έκανα ελεημοσύνη οπουδήποτε είχα ευκαιρία. Επισκεπτόμουν αρρώστους και ορφανούς, και έφερνα χαρά με τη δική μου φαινομενική χαρά. Πιστεύω σε Σένα, αγαθέ μου Θεέ, έλεγα συχνά, αλλά Σε παρακαλώ, εμφανίσου μου με κάποιο τρόπο, για να Σε πιστεύω ακόμα περισσότερο. «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τη απιστία» (Μάρκ. 9, 24). Επαναλάμβανα αυτά τα λόγια από το Ευαγγέλιο. Και πράγματι, βίωσα να μου εμφανιστεί ο Κύριος.

Δυσκολότατες για μένα ήταν οι μεγάλες γιορτές. Μετά από τη Λειτουργία κλεινόμουν στο δωμάτιο και έκλαιγα ολόκληρα τα Χριστούγεννα και την Ανάσταση. Όμως τα προηγούμενα Χριστούγεννα εμφανίστηκε ο Θεός. Αυτό έγινε ως εξής. Πλησίαζε αυτή η μεγάλη μέρα. Εγώ αποφάσισα να ετοιμάσω όλα έτσι όπως η μητέρα μου ετοίμαζε: και κρέας, και ζυμαρικά, και γλυκά, και όλα τ᾽ άλλα. Ας είναι η Αγία Τριάδα ελεήμων σε όλες και τις τέσσερις πλευρές του κόσμου. Και κάνοντας όλα αυτά ασταμάτητα προσευχόμουν: Κύριε, στείλε μου επισκέπτες αλλά εντελώς πεινασμένους και φτωχούς! Σε παρακαλώ, εμφανίσου μ᾽ αυτόν τον τρόπο! Πού και πού μου ερχόταν η σκέψη: τρελή Ιωάννα, τι επισκέψεις περιμένεις τα Χριστούγεννα! Αυτή την άγια μέρα ο καθένας βρίσκεται στο σπίτι του, ποιος θα μπορούσε να έρθει ως επισκέπτης σε σένα; Κι εγώ έκλαιγα και έκλαιγα… Όμως και πάλι επαναλάμβανα εκείνη την προσευχή και ετοίμαζα.

Όταν τα Χριστούγεννα γύρισα από την Εκκλησία, άναψα το κερί, έστρωσα το τραπέζι, έβαλα όλα τα φαγητά, και τότε άρχισα να περπατώ από δω κι από κει στο δωμάτιο. Θεέ μου, μην με εγκαταλείψεις! Πάλι προσευχόμουν. Στο δρόμο λίγοι περνούσαν. Είναι Χριστούγεννα, αλλά και ο δρόμος μας είναι απόμερος. Όμως μόλις το χιόνι έτριζε κάτω από τα πόδια κάποιου, εγώ πεταγόμουν στην πόρτα! ´Αραγε είναι ο επισκέπτης μου; Δεν είναι. Να, προσπέρασε. Το μεσημέρι ήρθε και πέρασε, και εγώ μόνη. ´Αρχισα να κλαίω και κραύγασα: τώρα βλέπω, Κύριε, ότι με εγκατέλειψες εντελώς! Έκλαιγα έτσι και σιγοέκλαιγα συνεχώς! Ξαφνικά χτύπησε κάποιος την πόρτα, και εγώ άκουσα φωνές: δώσε αδελφέ, δώσε αδελφή! Γρήγορα έτρεξα και άνοιξα την πόρτα. Μπροστά μου ένας τυφλός και ο οδηγός του, και οι δυο σκυμμένοι, κουρελιασμένοι, παγωμένοι. Ο Χριστός γεννήθηκε, κύριοί μου! φώναξα εγώ χαρούμενα. Αληθώς γεννήθηκε! κροτάλιζαν με τα δόντια εκείνοι τρέμοντας. Έλεος, αδελφή, ελέησέ μας! Δεν σου ζητάμε χρήματα. Από το πρωί κανένας δεν μας πρόσφερε ψωμί, λίγα λεφτά ή από ένα ποτήρι με ρακί. Πεινάμε πολύ. Εγώ πέταξα από τη χαρά μου ως τον τρίτο ουρανό. Τους οδήγησα στο σπίτι και τους έβαλα στο γεμάτο τραπέζι. Τους σέρβιρα κλαίγοντας από χαρά. Εκείνοι με ρώτησαν παραξενεμένοι: «Γιατί κλαις, κυρία;». Από χαρά, κύριοί μου, από καθαρή και φωτεινή χαρά! Εκείνο για το οποίο προσευχόμουν στον Θεό ο Θεός μου το έδωσε. Μερικές μέρες εγώ Του προσεύχομαι, να μου στείλει ακριβώς τέτοιους επισκέπτες όπως είσαστε εσείς, και να, Αυτός μου έστειλε. Δεν ήρθατε εσείς έτσι τυχαία, αλλά σας έστειλε ο αγαθός μου Κύριος. Αυτός σήμερα μου φανερώθηκε μέσα από σας. Αυτά είναι τα πλέον χαρούμενα Χριστούγεννα στη ζωή μου. Τώρα ξέρω, ότι είναι ζωντανός ο Θεός μας. Δόξα σ᾽ Εκείνον και ευχαριστία! «Αμήν», απάντησαν οι αγαπητοί μου επισκέπτες. Τους κράτησα έως το βράδυ, τους γέμισα τις τσάντες και τους αποχαιρέτησα».

Τέτοια ήταν τα προηγούμενα Χριστούγεννα της Ιωάννας. Δώσε Θεέ, να είναι φέτος ακόμα πιο χαρούμενα. Προσευχήσου κι εσύ, κόρη, να σου φανερωθεί ο ουράνιος Πατέρας με κάποιο τρόπο -και στον Θεό οι τρόποι είναι πολλοί- και θα ζήσεις θαύμα. Μην ετοιμάζεσαι για λύπη σε τούτη τη μεγάλη μέρα, αλλά να ετοιμάζεσαι για χαρά. Και ο Πανορατικός, ο Παντελεήμων, θα σε κάνει χαρούμενη.

(Πηγή: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται», του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. O ´Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και θεολόγος. Έζησε από το 1881 μέχρι το 1956. Το Μάιο του 2003, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τον διεκήρυξε ´Αγιο και τον ενέταξε στο Αγιολόγιό της στις 18 Μαρτίου (Κοίμηση) και στις 3 Μαΐου (Μεταφορά Λειψάνων))

(Ηλεκτρονική πηγή: Ἱερά Μητρόπολις Γλυφάδος, agiameteora.net, alopsis.gr)

Ἡ χαρά τοῦ νά δίνεις ἀντί να παίρνεις δώρα Δεκέμβριος 26, 2015

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Κοινωνία , add a comment

Ὄμορφο, αἰσιόδοξο βίντεο που περιγράφει σκηνές ἀπό ἕνα κοινωνικό πείραμα, ὄπου περαστικοί καλούνται νά γίνουν ἐθελοντικά κομιστές δώρων σέ διερχόμενους ἐπισκέπτες ἐμπορικοῦ κέντρου.

Πηγή

Εὐχαριστίες στήν Ε.Τ.

Ὁ Λόγος Σάρξ Ἐγένετο Δεκέμβριος 25, 2015

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment

Χριστός Ἐτέχθη, Ἀληθῶς Ἐτέχθη!

Ἡ Τέλεια Ἀνθρώπινη Ἀγάπη Δεκέμβριος 25, 2015

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment

«Κατά την Ενσάρκωση και τη Γέννηση, βλέπουμε ότι ο Θεός, εν Χριστώ, παραδίδει τον εαυτό Του στους ανθρώπους με τη μορφή ενός ανυπεράσπιστου παιδιού. Παραδίδεται. Μπορούμε να Τον κάνουμε ό,τι θέλουμε. Βλέπουμε πώς είναι η θεία αγάπη και, τελικά, πώς πρέπει να είναι η τέλεια ανθρώπινη αγάπη: μια ολοκληρωτική αυτοπροσφορά του εαυτού, ανυπεράσπιστη, ολότελα ευάλωτη, που καλεί σε ανταπόκριση. Αυτό είναι ουσιαστικό, διότι η ανθρώπινη αξιοπρέπειά μας, και η ανθρώπινη ικανότητά μας να κατανοήσουμε τον Θεό και να επικοινωνήσουμε με Αυτόν θα μετρηθεί από τον τρόπο με τον οποίον μπορούμε να σχετιστούμε με έναν ανυπεράσπιστο και ευάλωτο Θεό.»

ANTHONY BLOOM
«Ο Ευάλωτος Θεός»

Καλά Χριστούγεννα!

Πηγή: Ἐκδόσεις Ἐν Πλω

search

Εγγραφείτε συνδρομητές για να λαμβάνετε ταχυδρομικά τις νέες καταχωρήσεις στο Ζωντανό Ιστολόγιο. Γράψτε εδώ το e-mail:

• Admin Controls

  • Σύνδεση

• Κέρασμα

  Θέλει μαγκιά να αποκτήσεις μετάνοια και προσευχή όταν είσαι καλά.
  Ο πόνος είναι μεγάλος δάσκαλος...
  - π. Παύλος Παπαδόπουλος

• Διάλογος

  • ευλογειτε: Aντιμετώπιση ζωής λένε αυτή που μ’ ένα χέρι στον κρόταφο …ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΗΣ, αυτήν που...
  • Kostadinos Panayotu: Π Ιωνα την ευτυχια που που δωρησες ανοιδιοτελος καποτε στη Γρηγοριου δεν μπορω να τη ξεχασω....
  • ευλογειτε: Γι’ αυτό η προσευχή γίνεται ανά πάσαν στιγμή, σε οποιονδήποτε χώρο, με οιονδήποτε τρόπο, με αιτία...
  • Μαρίνα: προτεσταντικες ανεραστες προτασεις!
  • Ζωντανό Ιστολόγιο: Ο απόηχος της ημερίδας: https://afistemenaziso.gr/text s/epikairotita/deltio-typou...
  • ευλογειτε: Άγιος Στυλιανός, ο προστάτης των νηπίων http://orthodoxigynaika.blogsp ot.gr/2011/11/blog-post_6177.h tml
  • Βασίλειος Ν. κατζικάς: Συγχαρητήρια, δεν θα μπορούσε διαφορετικά να σκέπτεται ο Χριστιανός. Άλλο αν δεν το...
  • georgios: τωρα αρχιζουν ολα…τα καλα
  • Ιωάννα Ιωαννίδου: Ἡ ψυχούλα Σολωµός Διονύσιος Ὡσὰν γλυκόπνοο, δροσάτο ἀεράκι μέσα σὲ ἀνθότοπο, κειὸ τὸ παιδάκι τὴν...
  • Στυλιανός Βήχος: Η ποιότητα τού ήχου εγγραφής είναι τόσο κακή ( όσον αφορά τα δικά μου αυτιά ) , με πάρα πολλά...

• Ανοιχτή Πρόσκληση

  Χαιρόμαστε να λαμβάνουμε ενδιαφέροντα κείμενα, παραπομπές, ομιλίες και βίντεο για δημοσίευση στη διεύθυνση istologio.org@gmail.com

• Πρόσφατες δημοσιεύσεις

  • Πιτσιρίκια δεν θα φαν για να έχω εγώ μπουφάν; (Του Κόσμου Οι Λαοί)
  • Η Αγιότητα είναι μια Τεράστια Αγκαλιά
  • Απόσταγμα Σοφίας: Πρόσεχε αν ζητάς ταπείνωση…
  • Πιστεύεις στον Χριστό (αλλά όχι) και στην Εκκλησία;
  • Απόσταγμα Σοφίας: Γιατί ο κόσμος βρίσκεται σε χάος;
  • Μακάρι σαν τον σκύλο, παλληκάρι μου!
  • Απόσταγμα Σοφίας: Τι να κάνουμε σε μια διαμάχη
  • Τι (να) ζητάμε να μας φανερώσει ο Άγιος Φανούριος;
  • Εάν κατακρίνεις η Χάρις του Θεού σε εγκαταλείπει…
  • Απόσταγμα Σοφίας: Πως να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους που συναντάμε στη ζωή μας

• Λέξεις κλειδιά

  άγιο όρος πόλεμος κατήχηση εγκυμοσύνη ζωή πειραϊκή εκκλησία χιούμορ χριστούγεννα ρωσία ελεημοσύνη π. Ανδρέας Κονάνος παραβολή θάνατος φτώχεια πάσχα ευτυχία βυζαντινή μουσική έκτρωση αγάπη γέροντας Παΐσιος φιλανθρωπία πόνος έρωτας π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος π. Βαρνάβας Γιάγκου επιστήμη ψυχολογία φωτογραφία πνευματική ζωή ρωμανία μαρτυρία συγχώρηση μουσική οικονομία χαρά μετάνοια αναπηρία σχέση προσευχή ιεραποστολή θαύμα ιερά μητρόπολη λεμεσού Θεός τηλεόραση ανάσταση άμβλωση θεολογία γάμος πρωτοβουλία κρίση ποίημα μητρότητα άγιοι πνευματικός αγώνας παιδί μοναχισμός σχολείο π. Αθανάσιος +Λεμεσού διαζύγιο πίστη

• Kατηγορίες

  Kατηγορίες Επιλογή κατηγορίας Αταξινόμητα  (44) Βιβλία / Περιοδικά  (14) Γενικά  (72) Επιχειρηματικότητα  (6) Ευρώπη  (30) Ελληνισμός / Ρωμιοσύνη  (210) Ενέργεια / Περιβάλλον  (62)    Φύση / Ζώα  (42) Ιστορία  (72) Κοινωνία  (311) Ορθοδοξία / Εκκλησία  (998) Ορθοδοξία / Εκκλησία  (88) Οικογένεια / Παιδί  (370)    Σχέσεις  (200)    Τεκνογονία / Εκτρώσεις  (52) Οικογένεια / Παιδί  (38) Ομιλίες / Ηχογραφήσεις  (43) Προσωπικά / Σκέψεις  (25) Προσωπικά / Σκέψεις  (9) Παιδεία / Εκπαίδευση  (60) Παιδεία / Εκπαίδευση  (10) Πολυμέσα  (592)    Βίντεο  (429)    Ομιλίες / Ηχογραφήσεις  (160) Πολιτισμός  (158)    Βιβλία / Περιοδικά  (50)    Ελληνική Γλώσσα  (14)    Λογοτεχνία – Ποίηση  (58) Πολιτική  (108) Τα νεά μας  (27) Τεχνολογία / Διαδίκτυο  (24) Τεκνογονία / Εκτρώσεις  (10)

• Αξιόλογα...

  • Αντίφωνο
  • Ελληνομνήμων
  • Θησαυρός Βυζαντινής Μουσικής
  • Ιωακείμ (σύνδρομο Down)
  • Λεξικό Liddell & Scott
  • Παιχνίδι γλωσσομάθειας (en)
  • Πανδέκτης
  • Περιοδικό Ευθύνη
  • metafrasi.gr

• Εναλλακτικά...

  • e-radio.gr
  • HR-Net
  • Άρδην
  • Αγέννητο Παιδί
  • Αντίβαρο
  • Για επίδοξους πιλότους αεροπλάνων
  • Δίκτυο 21
  • Κίνηση για επαναφορά Πολυτονικού
  • Ρεσάλτο
  • Skroutz

• Ιστολόγια

  • Bigfatopinion
  • Dailygreece.com
  • expaganus
  • Άρωμα Ασίας
  • Έλλοπος blog
  • Όπου Γης
  • Αόρατη Γωνιά
  • Αγάπη Θεού
  • Αγιορειτικές Μνήμες
  • Ακτίνες
  • Ακολουθίες Ορθοδοξίας
  • Αντιαιρετικό Εγκόλπιο blog
  • Βήματα ενός ιερέα
  • Βούκινο
  • Γενιά των 700€
  • Ευροκλύδων
  • Εν τω Φωτί σου οψόμεθα Φως
  • Θεαμαπάτες & Δικτυώματα
  • Θεολογία Περιβάλλοντος
  • Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Πατρών
  • ΙΧΘΥΣ
  • Ιερά Μονή Προφ. Ηλιού Θήρας
  • Ιερέας Ανατολικής Εκκλησίας
  • Ιθαγενείς
  • Κακοφωνίξ
  • Καλλίμαχος
  • Λυδία – Καρκίνος
  • Μάρκος+μούσια
  • Μανιτάρι του Βουνού
  • Μιραντολίνα
  • Νεομάρτυρες της Λέσβου
  • Ο Νεκρός
  • Ορθόδοξα Ιστολόγια
  • Ορθόδοξες Απαντήσεις
  • Ορθόδοξη Ιεραποστολή
  • Ορθόδοξη Πίστη
  • Οδοιπόροι
  • Προσκυνηματικά
  • Πόντος και Αριστερά
  • Ποδηλάτες Πάτρα
  • Συνοδοιπορία
  • Σαλογραία
  • Χρήστος Γιανναράς
  • Χοιροβοσκός
  • Ψηφίδες
  • Ψηφιακή Ελλάδα (ΕΡΤ)
  • α-εργώδες
  • Old-boy
  • p-andr

• Ψυχοθεραπευτικά...

  • athos.edo.gr
  • athos.gr
  • ierapostoli.gr
  • π. Ιωνάς Ταϊβάν
  • Άθωνας
  • Απολογητές
  • Αρχονταρίκι
  • Αγία Ζώνη
  • Αθέατα Περάσματα
  • Αντιαιρετικό Εγκόλπιο
  • Εκκλησιαστικά ραδιόφωνα on-line
  • Εκκλησιαστική τηλεόραση 4Ε
  • Εκκλησιαστική τηλεόραση Λύχνος
  • Ελληνικό Χτυποκάρδι
  • Ζωηφόρος
  • Η άλλη όψις
  • Ιερά Σκήτη Αγίου Ανδρέα
  • Κηρύγματα π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
  • Λειτουργικά κείμενα της Ορθοδόξου Εκκλησίας
  • Ορθόδοξες Ομιλίες
  • Ορθόδοξη Ιεραποστολή Άγιος Κοσμάς
  • Ορθόδοξοι Θησαυροί
  • Ορθοδόξη Κατήχηση Κιβωτός
  • Ομιλίες π. Βαρνάβα Γιάγκου
  • Παντοκράτορας
  • Περιπολών στην αλώ
  • Πεμπτουσία
  • Πορταϊτισσα TV
  • Ρομφέα
  • Φλόγα
  • nektarios.gr
  • rel.gr