Ὁ Μεγαλύτερος Ἐχθρός τῶν Σχέσεων εἶναι τό Δίκιο μας! (Ἡ Παγίδα τῶν Ἀγαθῶν Ἐπιθυμιῶν καί ἡ Οὐσία τῆς Πνευματικῆς Ζωῆς)

Ψυχωφέλιμη ὀμιλία τοῦ Ἀρχιμανδρίτη π. Βαρνάβα Γιάγκου (διάρκεια: 67′) πάνω σέ ἀποσπάσματα βιβλίου του γέροντα Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτη με σχόλια και ἐρμηνεία γιά τά κεφάλαια περί Ἀγάπης τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὀμολογητοῦ. Ἀκοῦστε ἤ κατεβάστε τήν ὁμιλία ἀπό ἐδώ.

• Μιά ἔμμονη σκέψη ἤ λογισμός που ἐπανέρχεται, μιά ἐπίμονη ἀνάγκη, κάτι που μας ἀπασχολεί ζωηρά -ἕνα «κόλλημα» που ἔχουμε «φάει»- σημαίνει ὄτι ὑπάρχει κάποιο πάθος μέσα μας που πρέπει να ἀνακαλύψουμε…
• Ὁταν μπαίνουμε στη διαδικασία να βροῦμε ποιος φταίει σέ μιά σχέση, αὐτό σημαίνει ὄτι δεν τόν/τήν ἀντιμετωπίζεις ὠς δικό σου ἄνθρωπο. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὑπάρχει κενό μέσα μας.
• Τό πάθος που κρύβεται πίσω ἀπό μια ζωηρή ἐμμονή εἶναι ἕνα ἀπό τά ἐξής τέσσερα: Ἐπιθυμία, Λύπη, Ὀργή, Μνησικακία
• Μιά ἐπιθυμία, ἀγαθή ἤ κακή, μάς βλάπτει ἐάν μας «κλέβει» το νου, ἐάν μας συγκινεί ἔντονα, ἐάν τελικά ὑποκαθιστά τό Θεό.
• Ἡ ζωή μου, ἡ ἐπιθυμία μου εἶναι ὑποκατάστατο ἤ δρόμος γιά τό Θεό;
• Ποιός εἶναι ὁ λόγος πίσω ἀπό κάθε πτυχή τῆς ὕπαρξης, τἠς ζωῆς μας;  Ποιά ἡ προοπτική ζωῆς; Ποιός εἶναι ὁ κρυφός καημός τῆς καρδιᾶς μας;
• Εἶναι ἄδικο νά ἀπαιτοῦμε ἤ περιμένουμε ἀπό τόν σύντροφό μας νά μάς δώσει ὅ,τι ὁ Θεός.
• Ὁ ἄνθρωπος ἀναζητά τό ἄπειρο που μόνο ὁ Θεός μπορεί νά ἰκανοποιήσει.
• Λύπη ἔχουμε ὄταν δέν γίνεται ἤ ἰκανοποιεῖται ἡ γνώμη μου, ἡ ἀκύρωση μιᾶς ἐπιθυμίας, ὄταν κάτι μου ἐπιβάλλουν.
• Ἡ λύπη εἶναι ἠ ἐγωπαθής, πεισματάρικη ἐπιμονή στό εἶναι μας, ἕνα κλείσιμο στόν ἐαυτό μας.
• Κάθε λύπη εἶναι ἡ ἀπομόνωση ἀπό τόν πλησίον καί τόν Θεό
• «Δέν ὑπάρχει Θεός γιά μένα ἐπειδή εἶμαι διαρκώς λυπημένος»
• Ὀργή: ἀπό τό ρήμα ὀρέγομαι, τείνω ἐνάντια στόν ἄλλον, μιά λαχτάρα νά ἐξοντώσω ἤ νά κατακτήσω.
• Μνησικακία: ἡ ἐσωτερίκευση τοῦ θιγμένου ἐγωισμοῦ, ή πικρία, περιφρόνηση τοῦ άλλου, θυμάμαι τό κακό που μου ἔκανες καί ὄποτε βρω εὐκαιρία σέ χτυπάω.
• Οἱ μεγάλες ἀγάπες, οἱ δυνατοί δεσμοί που δέν ἔχουν Θεό, συχνά καταλήγουν σέ μνησικακία.
• Τά πραγματικά γεγονότα δέν μας ἀναγκάζουν νά γίνουμε μνησίκακοι.
• Συχνά θεωροῦμε ὅτι εἶναι δικαίωμα νά ἀπαιτεί τό ἐγώ. Ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τίς ἀπαιτήσεις τοῦ ἐγώ εἶναι δείγμα ζωντανῆς πνευματικῆς ζωῆς καί προϋπόθεσεις.
• Νά ἔχουμε ἀγωνία νά βρίσκουμε τρόπους να παραδίδουμε (καί ὄχι νά προστατεύουμε) τά δικαιώματά μας.
• Ἡ λύση εἶναι νά ἀλλάξουμε τόν τρόπο που φρονοῦμε, συνήθως σκεπτόμαστε, νά μετα-νοήσουμε.
• Μάθε νά στρέφεις το νου σου ἀλλού!
• Ἡ χριστιανική, ἐκκλησιαστική ἐκδοχή τοῦ ἔρωτα εἶναι ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση, ἡ κοσμική ἔκφραση τοῦ ἔρωτα εἶναι τό προφυλακτικό.
• «Το PIN εἶναι ποιά μυαλά θέλουμε…»
• Θέλουμε νά ἔχουμε τήν ἄλλη λογική, τόν  «ἄλλο νου» που ἄλλάζει τήν ἱστορία τοῦ κόσμου;
• Ὄταν ἀντιληφθοῦμε κάτι λάθος στόν ἄλλον, ἡ λύση εἶναι νά ἐνστερνιστοῦμε, νά συνδεθοῦμε, συζευχθοῦμε μέ τόν τρόπο σκέψης τοῦ ἄλλου (πλήν ἀμαρτίας).
• Σημασία δέν ἔχει ἐάν ἔχω δίκο, ἀλλά ἐάν ἄλλαξα μυαλά γιά νά συνυπάρχω μέ τόν ἄλλον.
• Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τῶν σχέσεων εἶναι τό δίκιο μας, τά πιστεύω μας, οἱ ἰδέες μας.
• Ἀγάπη εἶναι νά βγώ ἀπό τόν τρόπο που σκέπτομαι ἐγώ και νά ἀποδεχθῶ τόν τρόπο που φρονεί ὅ ἄλλος – αὐτό εἶναι μετάνοια, ἰκανότητα ἄσκησης καί σχέσης.
• Ἡ μεγαλύτερη ἄσκηση που μπορεί νά κάνει ὁ ἄνθρωπος σήμερα εἶναι νά μπορεί νά ἐξελίσσεται, νά ἀλλάζει μυαλά!
• Εὐγένεια, διάκριση εἶναι στή συμπόρευσή μου μέ τούς ἄλλους νά ἔλκομαι ἀπό τόν τρόπο φρόνησης τοῦ ἄλλου, θά γίνεται αὐτό που θέλει ὁ ἄλλος -ἐκτός ἀπό τήν ἄμαρτία, θά κάνω συγκατάβαση (ἄλλο το τί φρονὠ καί κάνω στήν προσωπική μου ζωή).
• Σέ περίπτωση διαφωνίας, μπορῶ νά χωρίσω τίς σχέσεις μου (π.χ. μέ ἕναν συνεργάτη) ἀλλά μέ ἀγαπητική διάθεση καί χωρίς κακία μέσα στήν καρδιά μου γιά τόν ἄλλον.
• «Καλύτερα νά ἀκολουθήσεις τον στραβό καί νά πας μαζί του στήν κόλαση, παρά νά πας στόν Παράδεισο μόνος σου!»
• «Στον Θεό ἀρμόζει ἡ ἄρνηση τοῦ ἐγώ μου, τό κένωμα ἀπό τόν ἐαυτό μου καί ἡ πλήρωση ἀπό τό Θεό»
• Χριστούγεννα στην πράξη σημαίνει «ἀφήνω, βγαίνω ἀπό τά δικαιώματά, τις πεποιθήσεις, τίς συνήθειές μου στήν ἄκρη γιά να ζήσεις ἐσύ!» (ὄχι γιά να ἀπορροφηθῶ ἀπό τόν ἄλλον, ἀλλά γιά νά ἀλληλοαναστηθοῦμε)
• Ἡ κίνηση αὐτή ὄταν γίνεται αὐθεντικά, γνήσια, ἀπ’ τήν καρδιά μας μέ ἐπίγνωση, δέν γίνεσαι καρπαζοεισπράκτορας, ἀλλά ἔχει δύναμη, φώς εἶναι παρουσία Θεοῦ καί ἀλλάζει τόν ἄλλον, αὐτή εἶναι ὅλη ἡ οὐσία τῆς πνευματικῆς ζωῆς στήν πράξη.

Πηγή: Ὁμιλίες π. Βαρνάβα (21/12/2015)

Εἰκόνα: Γεώργιος Κόρδης