Στό Πύρ τό Ἐξώτερον! Πώς ἀντιδράμε στήν πτώση τοῦ ἄλλου;

Το να περιμένεις με το χέρι στην σκανδάλη το λάθος του άλλου, έτοιμος να τον εξοντώσεις, αυτό δεν είναι ήθος Χριστού αλλά υποκόσμου.

Περισσότερα

Πες μου πόσο επιεικής είσαι, να σου πω πόσο ουρανό κουβαλάς μέσα σου

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε εύκολα. Όχι πάντα γιατί δεν θέλουμε, αλλά συνήθως γιατί δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε να αντέξουμε

Περισσότερα

Οἱ δοκιμασίες στή ζωή μποροῦν νά γίνουν σκαλοπάτια προς τον οὐρανό

Το πρόβλημά σου, η δοκιμασία που σήμερα έχεις στην ζωή σου ας γίνει σκαλοπάτι προς τον ουρανό. Πώς θα γίνει

Περισσότερα

Η Αγάπη που αναζητάμε

Η προσευχή είναι το βαθύτερο αίτημα για μια αγάπη που δεν εγκαταλείπει. Αυτό ζητάμε σε όλη την ζωή μας, είτε

Περισσότερα

Οι Ασθένειες και η Γλώσσα του Θεού στη Ζωή μας

Ο Άγιος Παΐσιος είχε πει, ότι «όσα οφέλη απέκτησα από τις αρρώστιες, δεν τα απέκτησε από την άσκηση. Οι αρρώστιες,

Περισσότερα

Το βλέμμα ενός αληθινού χριστιανού…

Ένα αληθινό χριστιανό και άγιο άνθρωπο, σαν τον συναντήσεις έστω και γι΄ μια στιγμή στην ζωή σου, εάν επιτρέψει ο

Περισσότερα

Στα λαβωμένα μονοπάτια φτιάχνονται οι ωραιότεροι δρόμοι

Θαυμάζουμε και συγχρόνως αισθανόμαστε ντροπή και ενοχή, νιώθουμε λίγοι μπροστά στην επιτυχία εκείνου που βρήκε και πέτυχε τον στόχο του.

Περισσότερα

Τιμωρητική Δικαιοσύνη και Χριστιανισμός

Στο όνομα της «κανονικότητας» και της «ορθότητας», γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Δηλαδή όταν έχουμε την αντίληψη ότι υπερασπιζόμαστε το «ορθό»

Περισσότερα

Μη Αναγκαίοι Ανθρωποι και η Συνενοχή του Αμέτοχου στο Έγκλημα

Μόλις είδα ένα βίντεο από μια διαμαρτυρία εναντίον των τοξικομανών και των ομοφυλόφιλων. Αιτία μια ληστεία ή ίσως ληστεία δεν

Περισσότερα
  • Κέρασμα

    Βλέπω ένα πλήθος αναρίθμητο ομοίων και ίσων ανθρώπων που περιστρέφονται ακούραστα περί τον εαυτό τους για να προσπορισθούν μικρές και φτηνές απολαύσεις, με τις οποίες γεμίζουν την ψυχή τους.
    Ο καθείς από αυτούς αποτραβηγμένος παράμερα, νιώθει σαν ξένος προς τη μοίρα όλων των άλλων: τα παιδιά του και οι προσωπικοί του φίλοι αποτελούν για αυτόν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
    Οσο για τους γείτονές του, βρίσκεται δίπλα τους αλλά δεν τους βλέπει, τους αγγίζει και δεν τους αισθάνεται, υπάρχει μόνο εν εαυτώ και δι' εαυτόν, και, αν ίσως του μένει μια οικογένεια, δεν έχει, όμως, πλέον πατρίδα.
    Πάνω από αυτούς υψώνεται μια τεράστια κηδεμονική εξουσία, που επιφορτίζεται να διασφαλίζει την απόλαυσή τους και να αγρυπνά για τη τύχη τους.
    Είναι απόλυτη, διεξοδική, έρρυθμη, προνοητική και ήπια. Θα έμοιαζε με την πατρική εξουσία εάν, όπως αυτή, είχε ως αντικείμενο την προπαρασκευή ανθρώπων για την ενηλικίωση. Αντιθέτως, εκείνο που επιδιώκει είναι να τους σταθεροποιήσει αμετακλήτως στην παιδική ηλικία. Της αρέσει να ευφραίνονται οι άνθρωποι, αρκεί να σκέπτονται μόνο το πώς θα ευφρανθούν...
    - Τοκβίλ