Ίδιοι καιροί

Ας αφήσουμε αυτούς της λύπης τους καιρούς
ας πάμε στους παλιούς κι ωραίους
στους μελοντικούς κι ωραιότερους
αν θέτε, ω φίλοι
το ίδιο δεν είναι;

Πάντα μπορείς να βρεις ένα καράβι
να ταξιδεύεις και να λησμονάς
με κύματα, με φεγγάρι, με ήλιο
τις συμφορές να αφήνεις ή να βρίσκεις
να μετράς τ’ άστρα
να λες, εγώ γύρισα όλον τον κόσμο
να γράφεις εντυπώσεις, ποιήματα
να γυρίζεις στην Αθήνα
και να γίνεσαι ευεργέτης.

Αυτά πάντα γίνονταν και θα γίνονται
κι είναι πολύ ωραία
ν’ αφήνεις κάτι πίσω σου
να σε θυμούνται με καλά λόγια
να λες στα παιδιά σου
εγώ είμαι εθνικός ευεργέτης
εγώ είμαι εθνικός ποιητής.

Αθωνικά Ποιήματα, Μωυσέως μοναχού Αγιορείτου
Ευχαριστούμε την Ιωάννα Ι.

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Η προσευχή δεν αποτελεί ένα απλό «θρησκευτικό καθήκον» ή μια «συναισθηματική εκτόνωση». Είναι η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζει η ψυχή. Είναι η ολοκληρωτική στροφή και προσφορά τού ανθρώπου στον Θεό. Μια προσφορά, που, όταν συνοδεύεται από τον αγώνα για την τήρηση των εντολών τού Χριστού, ελκύει τη θεία χάρη. Κι αυτή με τη σειρά της καθαρίζει την καρδιά, φωτίζει το νου, μεταμορφώνει τον όλο άνθρωπο και τον χριστοποιεί. Γι’ αυτό, χριστιανός που δεν προσεύχεται, δεν είναι αληθινός χριστιανός. Και άνθρωπος που δεν ξέρει να προσευχηθεί, δεν είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος.
    - Όσιος Νείλος ο Ασκητής
  • Αρέσει σε %d bloggers: