Προσέξτε τούς στίχους, κάθε περιοχή τῆς Ἑλλάδας ἀξίζει νά ἔχει ἕνα τραγούδι σαν αὐτό.

Θράκη – Στίχοι

Γῆ θαμπωμένη ἀπ’ τὴν ἀνατολὴ σῶμα πυρωμένο καὶ μαρμαρυγὴ σκίρτημα μὲσ’τὸ χάσμα τῶν καιρῶν ὦ ἀνατολὴ ἀνατολῶν Μιὰ φωνὴ στὴ σιωπὴ μ’ ἀκολουθεῖ λόγος μυστικὸς γύρω μου κι ἐντὸς τῆς μορφῆς σου τὸ φῶς Γῆ, τοῦ Ὀρφέα γῆ, καθημαγμένη γῆ στὸ χρόνο ἀναμονὴ νὰ βρεθεῖ στὸ πάντοτε παρὸν Ἑαρινὴ μου γῆ μυσταγωγεῖς στὸ φῶς μὲ φῶς ἑσπερινὸ τὸ βυζαντινὸ καὶ ἀρχαῖο χορὸ

Μιὰ φωνὴ στὴ σιωπὴ ἀκροβατεῖ νόημα νὰ βρεῖ μέσ’ τὴ ζωὴ ἡ δική μας φωνὴ Νιόνυμφη κόρη ἀπάνω στὰ βουνὰ γίνεσαι μεσοπέλαγα κυρὰ μὲ τοῦ βοριᾶ παλεύεις τὶς ριπές καὶ μὲ σταυροφόρους πειρατὲς Μιὰ φωνὴ στὴ σιωπὴ ἀκροβατεῖ νόημα νὰ βρεῖ μέσ’ τὴ ζωὴ ἡ δική μας φωνὴ

Στίχοι, μουσική: Γιώργος Φραντζολάς ερμηνεύει η Παιδική Χορωδία του Δήμου Ξάνθης διευθύνει ο Θεόδωρος Μανώλης

Ἀκοῦστε ἕνα ἀκόμα ἐξαιρετικό τραγούδι τοῦ μουσικοῦ φιλόλογου Γιῶργου Φραντζολά πού «ποιεί ἦθος».

Στίχοι

Η αγάπη είναι καράβι Μες στο φως ανηφορίζει Σ’ άγρια πέλαγα αρμενίζει Μέσα στο κύμα χάνεται, τις νύχτες κινδυνεύει Κι όλα απλώνει τα φτερά Σκεπάζει όλα τ’ αδύναμα και σ’ όλα υπομένει

Η αγάπη είναι ποτάμι Είναι ο δρόμος και λιμάνι Και στο δρόμο χελιδόνι

Η αγάπη είναι η μόνη που μπορεί να μας τραγουδήσει το τραγούδι της αλήθειας. Είναι η πληγή που δε θα κλείσει ποτέ, όσο ο κόσμος βρίσκεται σε αγωνία. Η αγάπη είναι σταυροδρόμι με όλους κι όλα ενωμένη και τίποτα δεν μπορεί να τη χωρίσει.

Από το βιβλίο-cd των εκδόσεων Εν Πλω «Με τον Αίσωπο εκδρομή» Στίχοι-μουσική: Γιώργος Φραντζολάς Ερμηνεύει η Καίτη Κουλλιά Ενορχήστρωση: Βαγγέλης Κοντόπουλος

Εικόνα: Γιώργος Κόρδης

Ἀφιερωμένο στούς μαθητές που διαγωνίζονται σέ κάθε πρόκληση πού ἐπέλεξαν

Δρόμοι του ανέμου δρόμοι της μεγάλης φυγής Μαζί της τα πάντα ρισκάρεις Έξοδος κινδύνου πέρα στ’ ανοιχτά της ζωής Δεν θα σε φτάσει κανείς

Δρόμοι του ονείρου του φεγγαριού Γεμάτο υποσχέσεις Απ’ τα κρόσσια των ονείρων σου αν κρεμαστείς Σαν άστρο θα πέσεις στίγματα βροχής στο πανωφόρι της γης τέσσερεις τοίχους γκρεμίζεις και πάς πώς να πετάξεις ν’ απογειωθείς ποιους ουρανούς πολεμάς

Δρόμους γυρεύει η αγάπη Κι είναι οι δρόμοι ανοιχτοί Στίγματα είναι γεμάτη Κι όλο ανοίγει η πληγή

Δρόμοι του ανέμου δρόμοι της μεγάλης φυγής Μαζί της σαν ίσκιος ρολάρεις Έξοδος κινδύνου πέρα στ’ ανοιχτά της ζωής Εδώ δεν αντέχει κανείς

Δρόμοι της συγγνώμης μέσ’ στον πυρετό της οργής Η μόνη ελεύθερη ζώνη

Δρόμοι που ξοδεύουν όλο το ρεύμα της γης Μα εκεί δεν παίζει κανείς

Δρόμους γυρεύει η αγάπη Κι είναι οι δρόμοι ανοιχτοί Στίγματα είναι γεμάτη Κι όλο ανοίγει η πληγή

στίχοι –μουσική: Γιώργος Φραντζολάς ερμηνεία: Αντώνης Μουσαδές

Στίχοι – μουσική: Γιῶργος Φραντζολάς
ἑρμηνεία: Δρόσος Κουτσοκώστας

Στίχοι

Ἔρχεται τὸ βράδυ ἔρχεται ἡ αὐγούλα κι ἡ ἀναπνοὴ μου κόβεται στὰ δυὸ κόβετ’ ἡ ψυχὴ μου τ’ ἀπογευματάκι ὅταν τὴν κοιτάω εἶναι ἴδια φῶς

Στὸ σοκάκι ἀκούω τὴν περπατησιὰ της κι ἀπ’ τὴν ὀμορφιὰ της ἔλαμψα καὶ ‘γὼ εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ ὅμοια της δὲν ἔχει ὅταν σὲ κερδίσει πιὰ δὲν τὴν ξεχνᾶς

Πόσο μὲ πληγώνει σὰ δὲ μοῦ τὸ λέγει πίκρες μὲ πληρώνει καὶ βαθὺ καημο μιὰ λεξούλα μόνο ἀπ’ τὰ δυὸ της χείλη θά ‘φτανε γιὰ μένα ποὺ τὴ λαχταρῶ

Στὸ σοκάκι ἀκούω τὴν περπατησιὰ της κι ἀπ’ τὴν ὀμορφιὰ της ἔλαμψα καὶ ‘γὼ εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ ὅμοια της δὲν ἔχει ὅταν σὲ κερδίσει πιὰ δὲν τὴν ξεχνᾶς

Σ’ ἕναν ἀόρατο ὠκεανὸ Μέσα στά ρεύματα σ’ ἀκολουθῶ Κῦμα τό κῦμα φιλί τὸ φιλὶ στῶν ὁριζόντων τὴ σιωπὴ

Κι ὕστερα χάνεσαι στοὺς τροπικοὺς Λύνεις ἀνέμους τοῦ Αἰόλου τοὺς ἀσκοὺς Κι ὅταν στὸ σῶμα ξυπνᾶ ἡ ἀφὴ Πιὰ δὲν ὑπάρχει ἐπιστροφὴ

Ἔρχεσαι φεύγεις καὶ πετᾶς Κανεὶς δὲν ξέρει ποῦ γυρνᾶς Κι ἀπ’ τοὺς ἀνέμους τῆς καρδιᾶς Κανένας δὲ σοῦ μοιάζει Γιατὶ εἶσαι κῦμα ποὺ κυλᾶ Μοῖρα μποέμισσα καρδιὰ Μ’ ἀπ’ ὅσα μοῦ ‘δωσες κλειδιὰ Κανένα δὲν ταιριάζει

Ἔρχεσαι φεύγεις πέφτεις στὸ φῶς Σὰν τὴ βαρκούλα ποὺ τὴ σέρνει ὁ καιρὸς Ἴσια στὸ μάτι τοῦ κατακλυσμοῦ Στὶς συμπληγάδες τ’ οὐρανοῦ Σῶμα ἀπ’ τὸ σῶμα σου εἶμαι καὶ ‘γὼ Μιὰ πεταλούδα μέσα στὸν ὠκεανὸ κάτω ἀπ’ τὸν ἴλιγγο τῶν ἀστεριῶν Μέσα στοὺς κήπους τῶν βυθῶν

τραγούδι: Καίτη Κουλλιά στίχοι, μουσική: Γιῶργος Φραντζολάς Μάριος Βλάχος: ἀκουστική κιθάρα Γιῶργος Φραντζολάς: κλασική κιθάρα Τάσος Καπζάλας: σαξόφωνο Ἰάσονας Καπζάλας: κρουστά

Εικόνα: Γιώργος Κόρδης