Ένας χριστιανός Ισραηλινός συζητάει στο δρόμο με εβραίους το θρήσκευμα συμπατριώτες του και τους βοηθά να αντιληφθούν μεταξύ άλλων ότι στη Παλαιά Διαθήκη των εβραίων (με αφετηρία το αποσιωπόμενο κεφάλαιο 53 του Προφήτη Ησαΐα) αναφέρεται σε διάφορα σημεία και προφητείες ότι ο Μεσσίας θα χλευαστεί, οι εβραίοι θα τον απορρίψουν, θα τον αποδεχθούν πολλοί εθνικοί (ειδωλολάτρες, μη-εβραίοι) και θα πεθάνει ατιμωτικά πριν από το 70 μ.Χ. Αυτό σημαίνει ότι όσοι περιμένουν -ακόμα- ένα Μεσσία να έρθει που θα τους κάνει να κυριεύσουν τον  κόσμο κάνουν λάθος. Πολύ λίγοι αποδέχονται ενώπιον της κάμερας το λογικό συμπέρασμα για την ταυτότητα του Μεσσία.

ΗΣΑΪΑΣ: Κεφάλαιο 53

Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; 2 ἀνηγγείλαμεν ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ, ὡς ρίζα ἐν γῇ διψώσῃ. οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος· 3 ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη. 4 οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει. 5 αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾿ αὐτόν. τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. 6 πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ Κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. 7 καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα. 8 ἐν τῇ ταπεινώσει ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη· τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη εἰς θάνατον. 9 καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. 10 καὶ Κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν ἀπὸ τῆς πληγῆς. ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον· καὶ βούλεται Κύριος ἀφελεῖν 11 ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν αὐτὸς ἀνοίσει. 12 διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα, ἀνθ᾿ ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη· καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθη.

Ευχαριστίες στον Αργύρη Σ. για την αποστολή του βίντεο.

Ήταν μικρός κι αδύναμος. Άνθρωπος, δηλαδή, που δεν είχε στουμπώσει από το μεγαλείο και την ισχύ του, αλλά είχε χώρο για να δεξιωθεί τα σπουδαία και τα υπέροχα: αυτά που έρχονται απ’ έξω μας όπως ο έρωτας, κι όχι απ’ το παραγέμισμά μας όπως τα σπλάχνα μας. Ακριβώς μ’ αυτόν (τον μικρό και τον αδύναμο, τον ψυχωμένο) έκανε κολληγιά ο Θεός, για να βρουν κι άλλους ψυχωμένους και να χτυπήσουνε παρέα (Θεός και ψυχωμένοι, μαζί) την τυραννία και τον φόβο.

• Μέρος 1ο

Μέρος 2 από 6: «Και όμως η Γη γυρίζει»

Η θρησκεία και η επιστήμη μπορούν να θεωρηθούν σαν δύο παράλληλα επίπεδα τα οποία ουδέποτε τέμνονται και η κάθε μία έχει διαφορετικούς στόχους. Ο σκοπός της επιστήμης είναι η γνώση του υλικού Κόσμου, ενώ ο σκοπός της θρησκείας είναι η γνώση του Θεού και η μέθεξη του ανθρώπου με αυτόν.

Είναι γνωστόν ότι η επιστήμη αναπτύσσεται και καινούργιες επιστημονικές απόψεις  αντικαθιστούν τις παλαιές. Σε αυτές τις αλλαγές η  πλειονότητα των θρησκευόμενων ενίοτε και η επίσημη Εκκλησία παρουσιάζει αντιστάσεις και αρνείται να τις αποδεχθεί ή αργεί πολύ παρουσιάζοντας μία αδράνεια. Έτσι, η παλαιά επιστημονική άποψη θεωρείται από μερίδα θρησκευόμενων ότι είναι συμβατή με το βιβλίο <Γενεσις> της παλαιάς διαθήκης ενώ η νέα όχι.

Αυτό συμβαίνει λόγω της ανάγνωσης με «στενά όρια» αυτού του βιβλίου που δεν χωράει τίποτε άλλο εκτός από το παλαιό Κοσμοείδωλο. Σε περίπτωση που η νέα επιστημονική άποψη επικρατήσει τότε αυτή θεωρείται καταστροφική για τη θρησκεία που την παρουσιάζει αναξιόπιστη και για αυτό πρέπει να καταπολεμηθεί. Αντί λοιπόν να έχει η Πίστη σύμμαχο την επιστήμη την κάνει αντίπαλό της και αυτό με ευθύνη μερίδας θρησκευόμενων οι οποίοι, όπως και οι γέροντες αθηναίοι, διαβάζουν κατά γράμμα το χρησμό του μαντείου των Δελφών «Μόνο τα ξύλινα τείχη θα σας σώσουν»

Είναι γεγονός ότι η περιγραφή της δημιουργίας του Κόσμου στην παλαιά διαθήκη  περιέχει εν Σοφία δημιουργική ασάφεια. Το στοιχείο αυτό δίνει τη δυνατότητα, να χωρούν όλες οι επιστημονικές απόψεις που παρουσιάστηκαν από τη συγγραφή του Βιβλίου μέχρι σήμερα και αυτό  καθιστά την περιγραφή αυτή διαχρονικά έγκυρη.

Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η μεταστροφή του επιστημονικού κοσμοειδώλου  του σχήματος της Γης (από επίπεδη επιφάνεια σε σφαίρα). Η επίσημη δυτική Εκκλησία είχε παραμείνει στο παλαιό Κοσμοείδωλο (επίπεδη Γη) γιατί νόμιζε πεισματικά ότι αυτό περιγράφει ακριβώς η Παλαιά Διαθήκη και όχι τίποτε άλλο. Και δεν έμεινε μέχρις εκεί αλλά προχώρησε, με την κοσμική δύναμη που είχε τότε, σε Ιερές Εξετάσεις δικάζοντας και καταδικάζοντας πολλούς ερευνητές (πχ Γαλιλαίος, και όμως η Γη γυρίζει). Σήμερα είναι γεγονός ότι η Γη είναι στρογγυλή και γυρίζει και αυτό το αποδέχεται πανηγυρικά όλη η ανθρωπότητα και φυσικά καθυστερημένα και η δυτική Εκκλησία αφού προκάλεσε μεγάλη ζημία στο Χριστιανικό κόσμο. Η ανατολική Εκκλησία δεν είχε ανάμιξη σε όλα αυτά γιατί εκείνη την εποχή είχε άλλα προβλήματα να επιλύσει (τουρκοκρατία) αλλά και από τη φύση της δίνει βάρος περισσότερο στην πνευματική εμβάθυνση παρά στη νομοτέλεια.

Παρόλο που πέρασαν πολλοί αιώνες από τότε οι μνήμες αυτής της κατάστασης παραμένουν ακόμη σε πολλούς επιστήμονες ζωντανές θεωρώντας ότι η οργανωμένη θρησκεία  αντιτάσσεται εκ των πραγμάτων στη διανοητική ελευθερία και την ελευθερία της αλήθειας πράγμα το οποίο δεν ισχύει. Στη Bίβλο ο Θεός προστάζει να γίνει κάτι και μετά αυτό γίνεται. Αλλά τι μεσολαβεί μεταξύ της προσταγής και της ενέργειας  και πώς η προσταγή υλοποιείται και σε πόσο χρόνο, αυτό είναι μυστικό του θεού Λόγου «Το μυστικώς προσταχθέν εν Λόγω» λέγει ο υμνωδός της Εκκλησίας. Εάν απαρνηθούμε αυτή τη μυστικότητα αναγκάζουμε τη Θρησκευτική άποψη σε υποχώρηση έναντι της επιστήμης. «O αληθής εραστής του Θεού ζητεί να τον δει, όχι όπως ο άνθρωπος μπορεί, αλλά όπως ο Θεός είναι» (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης).

Π.Π

Μέρος 1 από 6: «Γένεσις»

Η αθεΐα έχει βαθειά τις ρίζες της στην ανθρώπινη ιστορία, γιατί και αυτή είναι μία άλλη μορφή πίστης και μάλιστα με περισσότερα δόγματα από ότι η θρησκευτική. Βέβαια εμφανίστηκε μετά τη θρησκευτική πίστη σαν αντίδραση προς αυτήν και μεγεθύνεται με το χρόνο για διαφόρους λόγους που θα αναλυθούν αργότερα. Το σημείο της διαφωνίας τους είναι η ύπαρξη ή όχι ενός θεού δημιουργού των πάντων. Οι θρησκευόμενοι πιστεύουν σε ένα προσωπικό Θεό που έφτιαξε τον κόσμο και που οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν μαζί του και ο Θεός να ενδιαφέρεται για αυτούς και να επεμβαίνει στη ζωή τους. Από την άλλη πλευρά, οι άθεοι θεωρούν ότι, είτε δεν υπάρχει τέτοιος Θεός και ότι ολόκληρος ο Κόσμος φτιάχτηκε μόνος του, ή και αν υπάρχει δεν ασχολείται με τα ασήμαντα πλάσματα τους ανθρώπους που βρίσκονται σε μια στρογγυλή κουκίδα στο απέραντο Σύμπαν. Λειτουργεί μόνο νοησιαρχικά και ασχολείται με το να φτιάχνει και να διαλύει αστέρια  γαλαξίες σμήνη γαλαξιών και να μεριμνά για την καλή λειτουργία όλων αυτών.

Προφανώς, για τη σύγκρουση αυτή και οι δύο πλευρές επικαλούνται τη άποψη της επιστήμης η οποία  a priori δίνει ενδείξεις και όχι αποδείξεις για την ύπαρξη η όχι του Θεού.  Το παράξενο είναι ότι τα ίδια επιστημονικά δεδομένα τα χρησιμοποιούν ως επιχειρήματα και οι μεν και οι δε. Απλά δίνουν διαφορετική ερμηνεία για το καθένα από αυτά. Οι μεν ισχυρίζονται ότι ο θεός εν τη Σοφία του έφτιαξε τον Κόσμο με κορωνίδα τον άνθρωπο, οι δε, ότι με την ύλη και την ενέργεια εν τη σοφία αυτών των δύο και μέσω της εξελικτικής διαδικασίας δημιουργήθηκε ο Κόσμος και τελικά ο άνθρωπος. Δηλαδή, οι μεν αποδίδουν τη σοφία σε ένα Λογικό υπέρτατο Ον, οι δε στις άλογες οντότητες ύλη και ενέργεια.

Σημείο αντιπαράθεσης και των δύο κοσμοθεωριών είναι το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης < Γένεσις>. Το βιβλίο αυτό, που γράφτηκε χιλιάδες χρόνια πριν, δεν έχει την έννοια επιστημονικού συγγράμματος. Απλώς περιγράφει απλοϊκά και με βάση τις γνώσεις της εποχής εκείνης τη δημιουργία του Κόσμου. Είναι θαυμαστό πάντως το γεγονός ότι η επιστήμη μέχρι στιγμής δεν το έχει διαψεύσει. Απεναντίας, έχει επιβεβαιώσει πολλά γεγονότα που αναφέρονται εκεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός της δημιουργίας πρώτα των ιχθύων και μετά των ζώων. Πράγματι η επιστήμη παραδέχεται σήμερα ότι η ζωή βγήκε από τη θάλασσα και αναπτύχθηκε στη ξηρά.

Παρόλα αυτά, η σύγκρουση μεταξύ πίστης και αθεΐας παραμένει ζωντανή με το πέρασμα των αιώνων. Έτσι οι άθεοι προσδοκούν νέες επιστημονικές ανακαλύψεις που να υποχρεώνουν τη Θρησκευτική άποψη σε συστηματική υποχώρηση, οι δε θρησκευόμενοι αμύνονται, με άλλες επιστημονικές απόψεις που κατά τη γνώμη τους είναι συμβατές με τη Βίβλο,

Τι ακριβώς συμβαίνει λοιπόν και διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση; Στη συνέχεια ( Μέρος 2⁰ ) θα αναφερθεί  μία λανθασμένη εκτίμηση που  γίνεται από πλευράς θρησκευόμενων ανά τους αιώνες με αποτέλεσμα η σύγκρουση μεταξύ πίστης και αθεΐας να εξελίσσεται τελικά σε σύγκρουση μεταξύ πίστης και επιστήμης πράγμα που οδηγεί τελικά σε υποχώρηση της πρώτης γιατί επί υλικών θεμάτων το βάρος της αλήθειας πέφτει στην επιστήμη.

Π.Π